رقابت بیش از 10 هزار ورزشکار از 204 کشور جهان در سی امین المپیک به پایان رسید. المپیک لندن پر از شادی‌ها و غم‌ها برای شرکت کنندگان و هواداران بود و اتفاقات جالبی رخ داد که در نوع خود منحصر به فرد بود.
به گزارش راسخون، به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ادامه نگاهی به معروف‌ترین و جالب‌ترین نقل قول‌های مطرح شده توسط ورزشکاران، مربیان و مسئولان برگزاری این بازی‌ها دارد:
«المپیک شاداب و با شکوهی بود»
ـ ژاک روخه رییس کمیته بین‌المللی المپیک در مراسم اختتامیه المپیک
«این همان کاری است که برای انجام دادنش به اینجا آمدم. حالا تبدیل به یک اسطوره شده‌ام»
ـ یوسین بولت پس از تکرار قهرمانی در دوی 100 متر و 200 متر المپیک
«هیچ فشاری نبود. باید در کشور من بازی کنید تا معنی واقعی فشار را درک کنید. تماشاگران به سویتان آجر پرت می‌کنند»
ـ ایوانو بالیچ بازیکن تیم هندبال کرواسی پس از شکست مقابل فرانسه در بازی نیمه نهایی
«دوست داشتم برای هر یک از دو دخترم یک مدال کسب کنم. دختر دومم همین روزها می‌آید»
ـ محمد فرح پس از قهرمانی در دوی 10 هزار متر و پنج هزار متر المپیک. وی نخستین ورزشکار بریتانیایی است که به این عنوان دست پیدا می‌کند. همسر فرح باردار است و این زوج به زودی صاحب دومین دختر خود خواهند شد.
«خیلی سخت است که احساساتم را به انگلیسی بیان کنم. حتی به سوئدی هم خیلی سخت است!»
ـ پیا ساندهاگ مربی سوئدی الاصل تیم فوتبال زنان آمریکا پس از قهرمانی این تیم با پیروزی مقابل ژاپن در ورزشگاه مملو از جمعیت ومبلی
«آماده‌ام که با هر کسی مایل باشد کشتی بگیرم. حتی اگر ملکه انگلیس هم روی تشک بیاید. دو خمش را خواهم گرفت!»
ـ جردن باروفس کشتی‌گیر آمریکایی پس از پیروزی مقابل صادق گودرزی در فینال وزن 74 کیلوگرم کشتی آزاد
«مادرم هر روز صبح به ما می‌گفت: "کارل کفشت را بپوش، اوسکار تو هم پای مصنوعی‌ات را بپوش". به همین دلیل هیچ گاه تصور نمی کردم که معلول هستم، بلکه پاهای مصنوعی‌ام را همیشه یک نوع کفش متفاوت فرض می‌کردم».
ـ اوسکار پیستوریوس دونده معلول آفریقای جنوبی که با دو پای مصنوعی در المپیک حاضر بود. وی تا چند روز دیگر باید در پارالمپیک به رقابت با حریفان بپردازد.
«روی تابلوی عدد 31 را دیدم و فکر کردم که برادرم خطا کرده و جریمه شده است. با خودم گفتم " الیستار احمق! جریمه شدی" ولی بعد از آن به لباسم نگاه کردم و متوجه شدم که شماره 31 خودم هستم!»
ـ جاناتان برونلی بریتانیایی پس از این که به دلیل خطا در مرحله دوچرخه‌سواری رقابت‌های سه‌گانه مردان، 15 ثانیه جریمه شد به مدال برنز این رشته رسید. برادر او اول شد و طلا گرفت.
« امیدوارم که این مدال الهام‌بخش کودکان کشورم باشد و آنها اسلحه و چاقوهای خود را زمین گذاشته و به جای آنها به سراغ کفش ورزشی بروند».
ـ اریک باروندو پس از این که در پیاده روی 20 کیلومتر مردان به مدال نقره رسید. این نخستین مدال تاریخ گواتمالا در بازی‌های المپیک است.
«عصر بخیر آقای باند»
ـ ملکه الیزابت در 86 سالگی همراه با دنیل کریگ بازیگر نقش «جمیز باند» در نخستین فیلم خود به ایفای نقش پرداخت. این فیلم کوتاه در مراسم افتتاحیه المپیک به نمایش در آمد و پس از آن بدل او از هلی کوپتر با چتر نجات به درون ورزشگاه پرید.
«افراد زیادی به دلیل حضور من در المپیک به ورزش روئینگ علاقمند شده‌اند. وقتی به کشورم بازگردم کارمان را شروع می‌‌کنیم. فقط باید منتظر بمانیم تا قایق‌ها برسند»
ـ همدو دجیبو ایساکا قایقران رشته روئینگ نیجر که برای حضور در رقابت‌های روئینگ سنگین وزن انفرادی مردان تنها چند ماه تمرین کرده بود. البته تمرینات او خارج از این کشور که دور از آب و بیابان است، انجام شد.
«موفقیت‌های من به دلیل کار سخت و تمریناتم بود و هیچ گاه از مواد ممنوعه استفاده نکرده‌ام. دست مردم چین آلوده نیست»
ـ یه شیون شناگر زن 16 ساله چینی که در شنای 400 متر انفرادی مختلط زنان رکورد شکنی کرد و توسط آمریکایی‌ها به دوپینگ متهم شد.
«گفته بودم که مدال همین جاست و فقط باید آن را به دست بیاورم. احساس فوق‌العاده‌ای داشتم. احساس بزرگی داشتم، ولی حالا احساس بزرگتری دارم. یک درد بزرگ!»
ـ فابیان کانکلارا دوچرخه‌سوار سوئدی که در رقابت‌های دوچرخه‌سواری جاده مردان دچار آسیب دیدگی شد و نتوانست به کار خود ادامه دهد.
«ما از طرفی درباره وضعیت حمل و نقل در لندن نگران هستیم و از طرف دیگر درباره این قضیه بحث می‌‌کنیم که چطور می‌توان یک تابوت را وارد اتوبوس کرد!»
ـ جان کریب مدیر سازمان کفن و دفن لندن در اعتراض به اختصاص یافتن یکی از لاین‌های خیابان‌های این شهر به خودروهای مخصوص المپیک
«وقتی کودکم لگد می‌انداخت، نفس عمیق می‌کشیدم و سعی می‌کردم که خونسردی خود را حفظ کرده و با او حرف بزنم. به او می گفتم: آرام باش و اجازه بده مادرت شلیک کند.»
ـ نور سوریانی تیرانداز زن مالزیایی که در رقابت‌های المپیک هشت ماهه باردار بود.
«همه ما به باشگاه رفته‌ایم ولی هیچ کدام تاکنون با چنین موضوعی مواجه نشده بودیم. ورزشکاران روس حرکات کششی می‌کردند و کارهایی انجام می‌دادند که از لحاظ فیزیکی غیر ممکن به نظر می‌رسید.»
ـ استورات پیرس سرمربی تیم فوتبال مردان بریتانیا در توصیف آنچه که در درون دهکده المپیک دیده است.
«چهار سال تلاش کردم تا در المپیک مدال بگیرم. ولی حالا ظرف یک ثانیه همه چیز را از دست دادم. پذیرش این موضوع غیر ممکن است.»
ـ شین آلام شمشیرباز زن کره‌ای پس از اینکه در مرحله نیمه نهایی به دلیل اشتباه زمان‌گیری شکست خورد و حذف شد ،به مدت یک ساعت روی پیست نشست و گریه کرد.
«آریل از زمانی که 9 ساله بود، به راحتی من را شکست می‌داد. باید بپذیریم که او استعداد خارق العاده‌ای دارد.»
ـ بیل گیتس موسس شرکت مایکروسافت و میلیاردر سرشناس آمریکایی در واکنش به موفقیت‌های آریل هسینگ ورزشکار زن 16 ساله تنیس روی میز آمریکا که او را «عمو بیل» خطاب می‌کند.
«برخی از شما گیج خواهید شد. در این قضیه تردیدی ندارم. امیدوارم که از این نمایش مهیج لذت ببرید. همچنین بسیاری از شما متوجه اشارات موجود در آن نخواهید شد.»
ـ دنی بویل کارگردان مراسم افتتاحیه خطاب به خبرنگاران بین‌المللی پیش از آغاز مراسم.
«هیجان‌ها به سرعت رو به فزونی است و فکر می‌کنم که تب المپیک از اندازه خارج خواهد شد.»
ـ بوریس جانسون شهردار لندن
100
