ادوار مانو (Manvantara)، در اساطیر دینی هندو، اهمیت خاصی دارد و یکی از پنج موضوع مهمی است که کلیهی پوراناها (Puranas)
در اساطیر و افسانههای بینالنهرین، خاصه اساطیر سومر، ادمو (Adamu)، یا آدامو، اولین مردی بود که به وسیلهی انکی (Enki)
ادریس (Idris)، نام پیامبری پیش از بنیاسرائیل که در قرآن (انبیاء: 85) به همراه اسماعیل و ذوالکفل در گروه صابرین آمده است. در روایات اسلامی، او را «مثلث الحکمه» و «مثلث ...
در اساطیر و افسانهها، دو تن را با نام ادرملک (11) (Adrammelech) میخواندند:
1-پسر سناخریب (Sennacherib)، شهریار آشور ...
اداد (Adad)، در اساطیر و افسانههای بینالنهرین، خاصه در بابل و اکد، خدای طوفان و باران زمستانی است که نخست در فلسطین و جنوب سوریه پدیدار شد. اداد یکی از ایزدان بابلی و ...
در اساطیر و افسانههای روم و یونان باستان، اخیدنا (Echidna) یا اکیدنا، مانند یک افعی، موجود عجیبی که بدن او، بدن یک زن و قسمت پایین آن، به جای پا، به دُم ماری ختم میشد. ...
اخول خول (E-Khul-Khul)، یا اهولاهول [=خانهی شادی]، نام معبد سین (Sin)، خدای ماه، ...
اخناتون (Akhenaton)، پادشاه مصر (1375 – 1358 ق م) از سلسلهی هجدهم و پسر آمنحوتپ سوم (Amenhotep III)
احیرام (Ahiram) یا حیرام (Hiram)، پادشاه تیره (Tyre)، همدوره با حضرت داوود و سلیمان نبی بود (969 – 936 قم). او معابد قدیمی را ویران کرد و به جای آنها معابدی نو بنا نهاد. او این معابد را برای خدایان ملکارت (Melkart) ...
احمس (Ahmes) II، 569 – 525 قم، پادشاه مصر قدیم، پنجمین پادشاه سلسلهی بیست و ششم مصر و آخرین فرمانروای این کشور قبل از پیروزی ایران بر آن سرزمین بود. بد از آپریس
احمس (Ahmes) I، پادشاه مصر قدیم و مؤسس سلسلهی هجدهم مصر بود و هیکسوسها را شکست داد. پس از مرگ احمس I
در اساطیر و افسانههای روم باستان، اجریا (Egeria)، یکی از الهههای شهر رم است که ظاهراً در آغاز، ربةالنوع چشمهها بوده و ستایش او با ستایش دیانا(ی)
در اساطیر هند، اجاشاکتی (Aja Shakti)، به معنی نیروی نازاده میباشد. در اسطورهشناسی، اجاشاکتی، الههی مادر، که همسنگ با تریمورتیهای پورانی است، برای آن سه شکل با نامهای ...
اتین (Etain)، در اساطیر و افسانههای سلت، خاصه در اساطیر و افسانههای ایرلند، نام دختری میرا بود که میدر (Mider)
راهبی از اهالی هند میباشد. اتیسا (Etisa)، که به تبت آمده بود، بسیاری از خرافات و صور فاسد را که در دین تبتیان رسوخ یافته بود، تزکیه و تهذیب کرد و آثار و تعالیمی از دین ...