علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه‌ی هما را دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم به خدا قسم خدا را

کعبه می‌بالد که بوده در درونش جای تو سال‌ها باشد که گشته واله وشیدای تو پا به دنیا هیچ کس ننهاده در بیت خدا مایه‌ی رشک خلایق زاد بی همتای تو نام زیبایت علی و عالی اعلا تویی

علی معشوق رب العالمین است نخی از جامه‌اش حبل المتین است ز وقتی پا در این عرصه نهاده غبار مقدمش روح آفرین است تمام آسمان محتاج لطفش

ذکر دلم مدح و ثنای علیست حال خوشم حال و هوای علیست ذات الهی چو مرا خلق کرد هرچه به من داد ولای علیست

ما سوا و محور مینا علیست شهسوار تاج کرمنا علیست معنی والشمس نور روی اوست معنی والیل مشکین موی اوست

مادرى باردار و اشك‏افشان‏ ديده گريان و لعل لب خندان‏ تن او خسته از گرانبارى‏ بار او بود كوهى از ايمان‏

جز از علی نباشد به جهان گره گشایی طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلایی چو به کار خویش مانی در رحمت علی زن به جز او به زخم دل‌ها ننهد کسی دوائی

توحید نهد در دل کعبه قدم امشب بت‌ها همه گشتند به تعظیم، خم امشب ارکان حرم دور حرم ذکر گرفتند در کعبه فتاده است به سجده صنم امشب

على در جهان مظهر رحمت است‏ ز آيات مُعظم‏تر خلقت است‏ على باب حق است و حق با على‏ شود نور يزدان در او منجلى‏

علیست مرغ حق و کعبه آشیانه اوست حریم عشق پر از دلنشین ترانه اوست پس از گذشت زمان‌ها هنوز گوش بشر بنغمه‌های دل انگیز و عاشقانه اوست