مسیر جاری :
ز آفتاب جدا بود ماه چندين شب
هميدويد به گردون بر آفتاب طلب ز آفتاب جدا بود ماه چندين شب
نزار گشته ز عشق و گداخته ز تعب خميده گشته ز هجران و زرد گشته ز غم
نشاط کرد و طرب کرد و بود جاي طرب چو آفتاب طلب نزد آفتاب رسيد
باغ ديبا رخ پرند سلب
لعبگر گشت و لعبهاش عجب باغ ديبا رخ پرند سلب
گاهي از آب لاله را مرکب گه دهد آب را ز گل خلعت
گه سپهري شود پر از کوکب گه بهشتي شود پر از حورا
نيلگون پرده برکشيد هوا
باغ بنوشت مفرش ديبا نيلگون پرده برکشيد هوا
و آسمان گشت سيمگون سيما آبدان گشت نيلگون رخسار
گر براندازي آب را به هوا چون بلور شکسته، بسته شود
برآمد پيلگون ابري ز روي نيلگون دريا
چو راي عاشقان گردان چو طبع بيدلان شيدا برآمد پيلگون ابري ز روي نيلگون دريا
چو گردان گردباد تندگردي تيره اندروا چو گردان گشته سيلابي ميان آب آسوده
چو پيلان پراکنده ميان آبگون صحرا بباريد و ز هم بگسست...