تئودور بزا Theodore Beza (1605 - 1519)، وکیل دعاوی و الهیّات شناس فرانسوی همکار و جانشین کالوین در کلیسای ژنو بود. در کتابش زندگی کالوین او داستان متهم شناخته شدن میشل سروتوس Michael Servetus دین

منو زیمونس ( 1561- 1496) رهبر فرقه ی افراطی منونیت ها Mennonites در هلند و آلمان شمال غربی بود. منو از جمله کسانی است که یکی از آن جدال های روحی شایع در قرن شانزدهم را تجربه کرده و آن را پشت سر نهاده

والتر تراورز Walter Travers (1635- ؟ 1548) یکی از پیشوایان مذهبی پیوریتن Puritan در عصر الیزابت انگلستان و دوستِ جانشینِ کالوین در ژنو، یعنی تئودوره بتزا Theodore Beza، بود. در خلال دهه ی 1580 او

ژان کالوین (64- 1509) Jean (John) Calvin به سال 1536 از فرانسه به ژنو آمده و بزودی به عنوان پیشوای روحانی شهر برای خود اعتبار کسب نمود، البته به رغم درگیری شدید با مخالفین. دیری نگذشت که او ژنو را به

به سال 1520 مارتین لوتر (1546 - 1483) با یک سلسله جزوه های بسیار شدید اللحن و مؤثر کلیسای رُم را مورد حمله قرار داد. چندی نگذشت که پاپ او را مرتد خواند و از جامعه ی مسیحیت و امپراتوری مقدس رُم طردش کرد.

فیلیپ مِلانکتون ( 1560- 1497) نخستین عالم بزرگ الهیات پروتستان بود. در بیست و یک سالگی به استادی زبان یونانی در دانشگاه ویتنبرک منصوب شد و چندی نگذشته بود به نهضت لوتری پیوست که اصول اساسی آن را در

سند زیر، نامه ی یک کشیش انگلسیی به اسقف لندن به سال 1527، بیانگر نوعی تجربه مذهبی است در اوایل قرن شانزدهم که باید نسبتاً معمول بوده باشد. تامس بیلنی Thomas Bilney ( 1531 - ؟ 1495) لوتری نبود، ولی

مطالب زیر از مقاله سن توماس «درباره بدعت گذاری» در کتاب سوماتولوژیکا اقتباس شده است. نظریات او درباره ی این موضع اساساً همانند خطبه سن آگوستین، یعنی در اشاره به آیه ی «وادارشان کن که بیایند به درون» است...

«دیونیزیوس» (قرن پنجم میلادی) یکی از آن نویسندگان اولیه مانند بوئتیوس Boetius و سن آگوستین بود که عمیقاً افکار قرون وسطایی را تحت تأثیر قرار داده بود. او ادعا داشت دیونیزیوس، یعنی همان آتنی به مسیحیت گراییده...

در دو بزرگ ترین اثرش «خلاصه ای درباره تناقضات مشرکان» و «خلاصه ای درباره الهیات» که ما بخش هایی از آن را در زیر ارائه می دهیم، سن توماس آکوئیناس سنتزهایی از الهیات ارسطو و مسیحی را مقایسه کرده است. اولی...