بی‌کرانه‌ترین، مهربانی بی‌پایان! مرا بخوان به آن‌جا که تویی. مرا بخوان به آوای زلال حی علی الصلاه... حی علی الفلاح... تو بگو بشتاب به سویم تا دیوانه‌وار در لحظه‌های باشکوه اذان به سویت بشتابم.

خدای مهربانم! همیشه گوش به زنگ صدای توام. کاش هرچه زودتر صدایم کنی! صدای ناب اذان می‌آید و انتظار به پایان رسید.

ای مهربان‌ترین یار! تو صاحب نام‌های بی‌کرانی و من تمام نام‌های بی‌کران تو را دوست دارم. نام تو واژه نیست، ژرفای دریاست؛ اوج آسمان‌هاست.

ای خداوند زیبایی ها و مهربانی ها! تو آن دریای زلال آسمانی و حقیقت پهناور هستی و ما همه به سوی تو در حرکتیم تا در رحمت بی‌کرانه و زلالت غرق شویم.

منیره هاشمی، شعر زیبای زیر را سروده است.