بی‌کرانه‌ترین، مهربانی بی‌پایان! مرا بخوان به آن‌جا که تویی. مرا بخوان به آوای زلال حی علی الصلاه... حی علی الفلاح... تو بگو بشتاب به سویم تا دیوانه‌وار در لحظه‌های باشکوه اذان به سویت بشتابم.

خداوندا... مرا رها نکن! مرا میهمان کن به سفره‌ی سخاوت قرآن و آستان مقدس عشق... مرا دعوت کن به سرود دل‌انگیز توحید... مرا صدا بزن به لفظ پاک الله اکبر...

گم شده بودم در جاده ای تاریک و پرشتاب اما تو صدایم زدی و صدایت پنجره‌ای آفتابی بود در آن شب تاریک. حالا دوباره به راه‌ می‌افتم. به سوی تو، امّا در جادّه‌ای روشن.

خدای مهربانم! همیشه گوش به زنگ صدای توام. کاش هرچه زودتر صدایم کنی! صدای ناب اذان می‌آید و انتظار به پایان رسید.

ای مهربان‌ترین یار! تو صاحب نام‌های بی‌کرانی و من تمام نام‌های بی‌کران تو را دوست دارم. نام تو واژه نیست، ژرفای دریاست؛ اوج آسمان‌هاست.

خدای مهربانم! وقتی که تو با منی و در کنارمی، از هیچ چیز نمی ترسم.

پنجره ها پل پیوند ما هستند، هر پنجره به سمت منظره ای باز می شود: دریا، جنگل، باغ، خیابان و ... . بعضی از پنجره ها هم به سمت مهربانی و آرامش گشوده می شوند، پنجره شما به کدام سمت باز می شود؟

پیامبر (ص) و امامان بزرگوارمان بهترین انسان های روی زمین اند و بهترین الگو برای پیروان خود محسوب می شوند. چه خوب است که آن ها را سرلوحه اعمال خود قرار دهیم.

قرن‎هاست که مسلمانان همه عالم منتظرند تا امام زمان (عج) اقامه بخواند و بعد تمام جهانیان تکبیر بگویند و همه با هم به او اقتدا کنند.

ای خداوند زیبایی ها و مهربانی ها! تو آن دریای زلال آسمانی و حقیقت پهناور هستی و ما همه به سوی تو در حرکتیم تا در رحمت بی‌کرانه و زلالت غرق شویم.