فعالیت‌های ارادی، اعمال اختیاری درباره اموری است که مستلزم تلاش و فعالیت‌اند و فرد درگیر آن‌ها می‌شود.

بخشش به عنوان یک فضیلت اخلاقی، از جمله مداخله‌های مرتبط با افزایش خشنودی از زندگی و از راه کارهای افزایش شادکامی و ارزشمندی زندگی به شمار می‌رود.

شادی و لذت، به لحاظ قلمرو باید فراگیر و همه جانبه باشد، به لحاظ اندازه، متوازن و متناسب، و به لحاظ اثر نباید دارای پیامد منفی باشد.

زندگی شاد، به انسان احساس نشاط می‌دهد و زندگی خوب، احساس رضامندی را به وجود می‌آورد و بدین سان، احساس شادکامی شکل می‌گیرد.

آنچه را حق تعالی حلال کرده، در آن برای بندگان صلاح است و بقایشان وابسته به آن است و جملگی به آن نیاز دارند و آنچه را که حرام کرده، بندگان به آن محتاج نیستند و موجب فساد و فنا و هلاکتشان است.

فقدان نشاط، موجب انقباض روح و فقدان هیجان می‌شود و همین امر سبب فقدان توان لازم برای عمل می‌گردد و در نتیجه، به ناکامی می‌انجامد.

دنیا، سرای عمل است که در آن افراد به انجام دادن طاعت و ترک معصیت فراخوانده می‌شوند. بنابراین، دنیا جایی نیست که فرد در آن آزاد باشد و هر رفتاری که می خواهد انجام دهد.