زن شادکام، خانواده شادکام هم تربیت می کند. در چنین فضایی زن باید علیه بی حالی و بی حوصلگی قیام کند و سهم خود را در شادکامی ارتقا دهد. هرگز اجازه ندهد افکار منفی و یأس آلود چون موریانه ریشه های مسرت و شادکامی...

دیگران (مانند: دوست، همسر، فرزند و مانند آن)، از امکانات زندگی به شمار می‌روند. این امکان، وقتی ثمربخش خواهد بود که به درستی از آن استفاده شود.

فعالیت‌های ارادی، اعمال اختیاری درباره اموری است که مستلزم تلاش و فعالیت‌اند و فرد درگیر آن‌ها می‌شود.

روان‌شناسان تحقیقات پردامنه‌ای در باره مذهب صورت داده‌اند. این تحقیقات، گاه آن را عامل هیجان و سرور می‌دانند و گاه عامل خشنودی و رضامندی.

اسلام با لذت و شادی موافق بوده و بر آن تأکید دارد، اما در عین حال با آن دسته از لذت‌های آینده سوز که شادکامی پایدار را تهدید می‌کند مخالف است.

بخشش به عنوان یک فضیلت اخلاقی، از جمله مداخله‌های مرتبط با افزایش خشنودی از زندگی و از راه کارهای افزایش شادکامی و ارزشمندی زندگی به شمار می‌رود.

دین یک سامانه باور منسجم ایجاد می‌کند که باعث می‌شود افراد برای زندگی معنا پیدا کنند و به آینده امیدوار باشند.

انسان به لحاظ روان‌شناختی، وقتی خواسته‌های خود را تحقق یافته ببیند، احساس رضامندی و شادکامی‌ خواهد نمود.

لذت، بعد هیجانی شادکامی و رضامندی، بعد شناختی آن است. بعد شناختی در حقیقت، به جنبه‌های روانی و درونی اشاره دارد.

شوخی، حالت مثبت در ذهن و بیان عاطفه مثبت است که هم خلق مردم را بهبود می‌بخشد و هم خودش ناشی از خلق مثبت است و می‌تواند تأثیر عمیقی بر شادی داشته باشد.