نیروهایی که زندگی را به عرصه های «عمومی» و «خصوصی» تقسیم میکنند جایگاه و نقش زنان را مورد تردید قرار می دهند. قانون آهنین مردسالاری به لرزه درآمده است، و امکانات غیرقابل تصوری به وجود آمده است.

زنان برای تهیه پوشاک نه تنها لباس می دوختند، بلکه پنبه و نخ ریسی هم میکردند - أنان در تولید نخ کاموا و پارچه و پوشاک شرکت می ‌کردند.

برخی زنان مجبور می شدند دنبال کار دستمزدی بگردند، صرف نظر از اینکه کارشان چقدر خانواده را مختل می کند.

در قرن هفدهم کار خانگی طیف وسیع تری از کار تولیدی را در بر می گرفت

دختران جوان در زندگی مدرن استقلال اقتصادی شان را تحکیم کرده اند، در حالی که مادران در وضعیت وابستگی و فرمانبرداری باقی می مانند رسم روزگاری که نیاکان ما را به شدت حیرت زده می کند.

جامعه‌ی ما، مثل سایر جوامع، پدرسالاری است. ارتش، صنعت، تکنولوژی، دانشگاه ها، علم، منصب های سیاسی، سرمایه خلاصه هر امکان قدرت در جامعه، از جمله نیروی قهری پلیس، کاملا در دست مردان است.

قیمت بازار هر کالای خاص بنا به نسبت بین مقداری که عملا به بازار آورده می ‌شود و تقاضای کسانی که مایل به پرداخت قیمت طبیعی آن کالا، یا کل ارزش اجاره، کار و سودی هستند که باید پرداخت شود تا آن کالا به آنجا...

گسترش تولید منوط به نوآوری انقلابی در فن آوری نبود بلکه متکی به جذب پیوسته ثروت انباشته به مدار گردش، استفاده بهتر از ذخایر کار، و فنون جدیدی بودند که مبادله کالاها و خدمات را آسان تر میکردند.

هدف مال پرستی و جاه طلبی، جست وجوی ثروت، قدرت و حق انحصاری چیست؟ آیا هدف تأمین نیازهای طبیعی است؟

این نوشته به بررسی دو نوع تقسیم اجتماعی و نابرابری هایی که ایجاد کرده اند می پردازد..