فیلسوف تاریخ با درک همدردانه‌ی افعالی که توصیف می کند به این نتایج دست می یابد؛ او برخلاف دانشمند که طبیعت را مطالعه می کند، در مقابل واقعیت ها به سان اشیایی محض برای شناخت به نظاره نمی ایستد؛ برعکس، خود...

کانت رساله ی خود را با این سخن آغاز می کند که اگرچه اعمال آدمی در مقام ذات یا چیز فی نفسه با قوانین اخلاقی تعیین می شوند، اما در مقام پدیدار از دیدگاه ناظر، طبق قوانین طبیعی به سان معلول های علل تعیین...

فلاسفه‌ی قرن هجدهم به طورکلی با تشبیه کردن ذهن به طبیعت در بازنمایی آن به خطا رفتند. به خصوص آنان از سرشت و ماهیت آدمی طوری سخن می گفتند که گویی صرفا یک نوع خاص طبیعت وجود دارد، در حالی که آنچه واقعا درباره...

قرن هجدهم طبیعت را غیر مترقی میدید و به مترقی بودن تاریخ به سان چیزی که تاریخ را از طبیعت متفاوت می کند، می اندیشید. تصور می شد که حتی ممکن است جامعه ای انسانی وجود داشته باشد که در آن هیچ پیشرفتی در عقلانیت...

طبیعت به سعادت انسان اعتنایی ندارد؛ در انسان میلهایی غرس کرده است تا سعادت خودش را قربانی و سعادت دیگران را نابود کند و در پیروی کورکورانه ی این امیال خود را آلت طبیعت در اجرای نقشه ی آن، که به یقین نقشه...