در خیالم می‌روم با بچه‌ها در عبور کوچه‌های بچگی بازهم انگار کودک می‌شوم بی‌خیال از های و هوی زندگی

ماه شیشه­ ی پنجره را می­ شوید مهتاب، تاریکی را مادرم بوی شالیزار را به خانه می ­آورد نمناک

مثل یک کبوتر سفید گوشه‌ی ضریح تو نشسته‌ام دخیل بسته‌ام ای امام آفتاب !

امروز هم شکستند بال کبوتری را سم ریخت باغبانی دیشب به روی گل‌ها

بوی بنفشه دارد هر تار گیسوانت گرم است خانه‌ی ما از چشم مهربانت

زخم و تیغ و تیر مرد و انتخاب حمله و هجوم نیزه‌ها و مشک آب

دوباره شب شکفته می‌شود و روز خسته می‌رود دوباره...

جمع هستند این‌جا شمع، گل، پروانه کفتری که دارد شوق سقاخانه

دوباره شب شکفته می‌شود و روز خسته می‌رود دوباره خانه‌ام پر از سکوت می‌شود شکوفه می‌زند شبم همان شب همیشگی

آمدم پا برهنه‌تر شاید، حس کنم باز جمکرانت را حس کنم می‌روم به کرب و بلا، حس کنم دست مهربانت را