سن از امتیازات و خصوصیت های مکتبی تشیع مطلبی است که به شیوه ها وروش های تربیتی این بزرگواران باز می گردد و طبعاً مقاله ی مخصوصی می طلبد، لیکن برای خالی نبودن عریضه،

کلمه ی اجتهاد به معنای نهایت کوشش و تلاش است، لیکن در اصطلاح دانشمندان اصول الفقه عبارت است از به خرج دادن تمامی وسع و طاقت علمی و فکری خویش برای تحصیل حکم شرعی.

در ارتباط با گزینه ی اول، چنان که در سرتا سر متون روایی ائمه معصومین علیهم السلام بنگریم، می بینیم همچون جریانی مستمر و سازمان یافته، از نقطه ی درخشش پس از پیامبر

دراین نوشتار به ارائه ی بحثی درمورد مکتب و چگونگی صدق آن در رابطه با تشیع پرداخته آن را جریانی اعتقادی- عملی می داند که از ساماندهی و وحدت رهبری مستمری برخوردار گردیده است.

با توجه به اینکه جناب عالى حضور طولانى و مؤثرى در غرب آفریقا داشتید، ابتدا تحلیلى از وضعیت فرهنگى، دینى و ... منطقه ارائه نمایید تا مخاطبان، این منطقه را بهتر بشناسند؟

همانا اندیشه ی وجود امام غایب پیاپی در مورد چندین امام در افکار منعکس گردید و عده ای آنان را امام غایب دانستند و انتظار ظهورشان را کشیدند اما این فکر فقط در مورد شخص

از آغاز قرن چهارم هجری ( دهم میلادی)، اسماعیلیه، بوسیله ی عبیدالله المهدی (909/296-933/322) مؤسس سلسله ی فاطمی، در مصر به پیروزیهایی ناپایدار و موقت

قبول امام از دو نظر گاه «حقیقت جاوید محمدی» چنین ایجاب می کند که عهد ولایت، متعاقب عهد نبوت باشد. نخستین مطلب که مدتی مدید در مفاوضات ائمه، درباره ی آن سخن

اگر به علت موجبه معرفة النبی توجه شود، مشاهده می گردد که محیط تشیع بالاخص محیطی بود که معرفة النبوه در آن محیط، امکان ظهور و تفکر و تکامل یافت. باری، «فلسفه ی نبوی»

اگر مسلم باشد که حقیقت تشیع عقیده به باطنی بودن دین اسلام است، این استنباط پیش از هر امراز نص تعالیم امامان سرچشمه می گیرد. مثلاً آیه ی 72 سوره ی 33