معنی لغوی فارس، شوخی، مزاح و مسخرگی است. معادل انگلیسی آن Farce و ریشه‌ی لاتین‌اش farcire انباشتن، پرکردن و تپاندن معنی می‌دهد. فارس همچنین به بالشتکی اشاره داشت که بازیگران لوده‌ی نمایش‌های کهن برای برآمده...

فابلیو داستان‌های کوتاه، خنده‌آور، مستهجن و منظومی بود که از اواخر قرن دوازده میلادی تا قرن چهاردهم در فرانسه متداول شد. هدف از نگارش این نوع داستان‌ها سرگرمی بود. اولین نمونه‌های فابلیو مثنوی‌هایی هشت‌هجایی...

غلو در لغت، تجاوز، گزافکاری، مبالغه و از حدگذشتن چیزی معنی می‌دهد. معادل انگلیسی این واژه bombast از ریشه‌ی لاتین دوره‌ی میانه bombax – acis است. این ریشه‌ی لاتینی خود بدل bombyx می‌باشد.

به شخصیت‌های معروفی گفته می‌شود که در رفتارهای اجتماعی از عرف پیروی نمی‌کنند و در کلام بی‌محابا، گستاخ و طناز می‌باشند. آنها حتا در حضور اربابان قدرت نیز ترسی به دل راه نمی‌دهند و گویی خواسته یا ناخواسته...

نوعی طنز مستقیم مربوط به ادبیات کلاسیک غرب و برگرفته از نام هوراس، شاعر طنزپرداز رومی است. این نوع طنز ملایم، مؤدب و تا حد زیادی اغماض‌گراست و تا حد امکان از سیاست‌مداران انتقاد نمی‌کند. خنده‌ی ناشی از...

نوعی طنز غیرمستقیم که منیپوس، از کلبیان یونان آن را ابداع کرد. منیپوس در آثارش که ترکیبی از نثر و نظم بود، فیلسوفان را به تمسخر گرفت. از آثار منیپوس چیزی باقی نمانده است. در آن زمان او را با لقب «آن که...

نوعی طنز که کلمه‌های عربی و فارسی و خارجی با واژه‌های محلی در هم می‌آمیزند. واژه‌های فارسی مانند عربی، اعراب می‌گیرند و ترکیبات شگفتی را مانند نمونه زیر از قاضی هجیم آملی به وجود می‌آوردند:

به آن دسته از نقیضه‌های طنزآلودی که برای توصیف لباس‌ها و شیوه دوخت آن‌ها به کار می‌رود طنز لباسی گفته می‌شود. مولانا محمود نظام قاری مشهورترین چهره این نوع طنز می‌باشد.

نوعی طنز که خاستگاه آن اندیشه‌های فلسفی است و در آن آثار و شیوه زندگی فیلسوفان و متفکّران دستمایه طنز قرار می‌گیرد.

به مجموعه نقیضه‌های طنزآمیزی که در آن‌ها شاعر غذا را تنها دستمایه شعری خود قرار می‌دهد و به معرفی و آماده‌سازی انواغ غذاها و نوشیدنی‌ها می‌پردازد. البته پیشینه بحث درباره اطعمه و اشربه به آیین یهود و استدلال‌های...