ایجاد انقلاب پیاپی در تولید، آشفتگی بی وقفه‌ی تمام اوضاع اجتماعی، ناپایداری و بی قراری بی پایان دوران بورژوازی را از تمام دوران های پیشین متمایز میکند.

این نوشته می کوشد تا نشان دهد که چگونه ویژگی‌های خصلت نمای جامعه شناسی و اندیشه‌ی اجتماعی سده‌ی نوزدهم واجد برخی از مفاهیم اساسی جامعه شناسی و علم اجتماعی روشنگری بود.

دشوار است که آن را گسستی بنیادین از یک شیوه ی تفکر در مورد جامعه و گرایش به شیوه ای دیگر بدانیم. درواقع، از جهتی می توان گفت که پروژهی گنتی جامعه شناسی اثباتی تداوم روشنگری است.

در علم اجتماع موضوعاتی که بر سرشان اختلاف هست فراوان اند و مسائلی که به وجود می آیند به هیچ وجه آسان و سرراست نیستند.

صورت بندی‌های مدرنیته با تعمیم‌های تاریخی سر و کار دارد، چراکه هدف اش فقط این نیست که بگوید کی و کجا جامعه‌ی مدرن شکل گرفت، بلکه می خواهد بگوید «چترا» چنین اتفاقی رخ داده است.

ممکن است برخی رابطه‌ی میان سرمایه داری و مدرنیته را انکار کنند. اما این راه خود را از نظریه‌ی نوسازی تک خطی و تقلیل گرایی اقتصادی که یک مشخصه‌ی مهم آن بود جدا کرده

چنین انگاشته‌ایم که فرهنگ، نه بازتاب دهنده‌ی جهان مدرن، بلکه یکی از سازه‌های آن است، و همان قدر عامل دگرگونی است که فرایندهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی؛علاوه بر این، فرایندهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بیرون...

نظارت دائم، دقیق و در هر حال و در هر جا، لازمه هدفی است که انسان برای رسیدن به آن آفریده شده است

نظارت در حقوق عمومی حوزه گسترده ای دارد که نه تنها شامل نظارت بر نهادهای تشکیل دهنده حکومت و دولت است، حتی به طور خاص نظارت بر مشروعیت حکومت و دولت را هم دربر می گیرد.

نکاتی در ناظر بودن خداوند متعال بر اعمال انسانها وجود دارد که توجه به آنها ضروری به نظر می رسد از جمله دقت در نظارت است