تجربه نشان داده است که بیماری بیمارانی که زمینه‌های ناامیدی برای آن‌ها فراهم بوده است، اوج و شدت یافته، خطر مرگ را بیشتر کرده است.

توجه دادن بیمار به ارزش و آثار معنوی بیماری، یکی دیگر از راه‌های امید بخشیدن و روحیه دادن به بیمار است.

پیشوایان ما همواره بیمار را پس از بهبود و سلامت، متوجه فرصت ارزشمند سلامت و تندرستی کرده‌اند و گذر از بیماری را با عنوان گذر از دورانی که گناهان انسان در آن فرو می‌ریزد یاد کرده‌اند.

آیین پرستاری، یکی از نمودهای ارجمند فرهنگ انسانی و داد و ستد فکری، اخلاقی و عاطفی آدمیان است.