همان احساس به سراغش آمد. احساس کرد خوشبخت‌ترین بچه‌ی روی زمین است. زیپ کیفش را کشید و کتابش را بیرون آورد. به طرز اعجاب آوری یادش می‌ماند. نه نشانه‌ای، نه علامتی. بقیه‌ی مطالب را از همان صفحه ادامه می‌داد...