0
مسیر جاری :
حافظ

شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان

شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم
حافظ

حجاب چهره جان می شود غبار تنم

حجاب چهره جان می شود غبار تنم خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم
حافظ

عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم

عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم
حافظ

چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس

چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس که در سراچه ترکیب تخته بند تنم
حافظ

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود دامی به راهی می نهم مرغی به دامی می زنم
حافظ

بی تو ای سرو روان با گل و گلشن چه کنم

بی تو ای سرو روان با گل و گلشن چه کنم زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چه کنم
حافظ

برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگیر

برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگیر کارفرمای قدر می کند این من چه کنم
حافظ

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم
حافظ

آن چه در مدت هجر تو کشیدم هیهات

آن چه در مدت هجر تو کشیدم هیهات در یکی نامه محال است که تحریر کنم
حافظ

با سر زلف تو مجموع پریشانی خود

با سر زلف تو مجموع پریشانی خود کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم