در متون پهلوی، مکرراً، زمین، آسمان و کائنات درون آنها به اعضای بدن انسان تشبیه شده اند، در این تشبیهات عموماً سر و اعضاء آن، که جایگاه نیروهای مینوی است به آسمان نسبت داده شده و اعضاء قسمتهای میانی و زیرین...

در این مقاله بر آنیم تا کلیت وجودی زمین را به عنوان یکی از مهم ترین پدیده های طبیعی مطرح شده در اوستا و متون و پهلوی، مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم؛ زمین به عنوان ملموس ترین پدیده های طبیعی، از دیدگاه بشر...

آسمان، اولین آفریده- در باور مزدایی، آسمان اولین آفریده ی جهان مادی است و سایر کائنات، پس از ایجاد آن پا به عرصه ی وجود می گذارند، بدین اعتبار، او شاهد و ناظر بر آفرینش دیگر آفریدگان بوده و از چگونگی جزئیات...

از آنجا که بقا و زیستن انسان، ارتباط مستقیم با زمان دارد و با گذر زمان است که انسان به مرگ، این تنها دشمن مهار نشدنی اش، نزدیک تر می شود پس مقوله ی زمان از دو بعد، ارتباط تنگاتنگی با آسمان دارد؛ یکی از...

آنچه برای بشر بدوی، آسمان را با عظمت و متعالی جلوه می دهد اعداد و ارقام و محاسبات نجومی نیست بلکه تنها مشاهده ی ساده ی طاق آسمان و بلندی و رفعت خیره کننده ی آن است که آن را به اسطوره ی عظمت و تعالی در...

مطابق متون پهلوی، اهریمن، ابتدا بر آسمان یورش آورد، اما هرمزد که در آغاز آفرینش هستی، به سبب همه آگاهی، می دانست اهریمن، نخست بر آسمان خواهد تاخت، آسمان را «دژگونه، بارویی آفرید که آن را هر افزاری که برای...

اولین آفرینش از آن آسمان است- در بخش آفرینش مادی از کتاب بندهش می خوانیم: «نخست، آسمان را آفرید، روشن، آشکارا، بسیار دور و خایه دسیه و (از) خماهن که گوهر الماس نر است».(1)

زردشت (صورت ایرانی قدمی آن زرثوشتره) (1) پیامبر بزرگ ایران بود. بر حسب سنّت، زمان او را حدود 551- 628 ق. م. می دانند، اگر چه ممکن است وی قرنها پیش از این زیسته باشد. اعتقاد عموم (دانشمندان) این است که

دیوان در اندیشه ی ایرانی، نخست خدایانی هستند که با اصلاحات زردشت از جایگاه خدایی پایین آمده و به موجوداتی اهریمنی به نام دیو دگرگون می شوند. بنا بر آموزه های مزدیسنایی این موجودات هستی ندارند؛ یعنی تنها...

باد در اوستا ایزد جنگ است و یشت پانزدهم، رام یشت، به ستایش او تعلق دارد. باد در این یشت تنها عنصری نیک و اهورایی است که اهورامزدا او را می ستاید و به یاری او آفرینش اهریمن را درهم می شکند. باد آفرینش نیک...