چه خوشست من بمیرم به ره ولای مهدی سر و جان بها ندارد که کنم فدای مهدی همه نقد هستی خود بدهم به صاحب جان که یکی دقیقه بینم رخ دلگشای مهدی

به تماشای طلوع تو، جهان چشم به راه به امید قدمت، کون و مکان چشم به راه به تماشای تو ای نور دل هستی، هست آسمان، کاهکشان کاهکشان چشم به راه

طلايه دار محبت چرا نمي‌آيي؟ تو نور چشمي مايي چرا نمي‌آيي؟ كجا روم كه شود بر ميان ما واسط؟ تو را به جان عمويت چرا نمي‌آيي؟

زهي جمال رخش کرده پرتو افشاني به ماه چارده و آفتاب رخشاني زهي ولي خدا قطب عالم امکان جهان جود و کرم پيشواي يزداني

جمعه‌ها طبع من احساس تغزل دارد ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد بی تو چندی است که در کار زمین حیرانم مانده‌ام بی تو چرا باغچه‌ام گل دارد

كي رفته‌اي ز دل كه تمنا كنم تو را كي بوده‌اي نهفته كه پيدا كنم تو را غيبت نكرده‌اي كه شوم طالب حضور پنهان نگشته‌اي كه هويدا كنم تو را با صد هزار جلوه برون آمدي كه من

به تماشاي طلوع تو، جهان چشم به راه به اميد قدمت، كون و مكان چشم به راه به تماشاي تو اي نور دل هستي، هست آسمان كاهكشان، كاهكشان چشم به راه

روشن از روي تو آفاق جهان مي‌بينم عالم از جاذبه‌ات در هيجان مي‌بينم شورش بلبل و جان بازي پروانه و شمع همه از عشق تو اي مونس جان مي‌بينم

باید سلام کرد به تسبیح و یاد او بر صبح و بر سپیده و بر بامداد او بر او درود و خیر کثیر وجود او بر حالت قیام و رکوع و سجود او

تا به كي دل را ز هجران تو دلداري دهم تا به كي با ناله قلب خسته را ياري دهم تا به كي با اشك سوزان و نوایي سوخته اين دل بيمار شيدا را پرستاري دهم