مسیر جاری :
زبان تفسير قرآن پاک
آنچه در این گفتار از نظر می گذرد بررسی کوتاهی است که در زبان تفسیر قرآن پاک به عمل آمده است. مؤلف این کتاب معلوم نیست اما از خصوصیات زبانی آن می توان آن را به قرن پنجم و احتمالاً به نیمه ی دوم آن منسوب...
از پهلوي به فارسي
پسوندی که در کلمات پشیمانی، زندگی، سستی و غیره دیده می شود در تداول دستور نویسان ایرانی پسوند حاصل مصدر نامیده می شود، اما در زبانهای اروپایی آن را پسوند اسم معنی
دوره هاي تحول فارسي دري
نهضت ترويج زبان فارسي که با رسميت يافتنِ آن در دوران صفاريان آغاز گرديد، در زمان سامانيان شدت يافت و با ظهور غزنويان و تأليف آثار مختلف علمي، ادبي و تاريخي غلبه ي زبان فارسي بر عربي در حوزه ي ادبيات و...
لهجه شناسي تاريخي زبان هاي ايراني امروز
طبقه بندي زبان هاي کنوني ايراني بر مبناي ملاحظات تاريخي و لهجه شناسي به تاريخ گذشته ي زبان هاي مزبور بازمي گردد. معيار اين طبقه بندي ناشي از اختلافاتي است که ظهور آنها مربوط به دوران باستاني زبان هاي ايراني...
زبان هاي ايراني نو
مراد از زبان هاي ايراني نو آن دسته از زبان هاي ايراني است که از نظر تاريخي از قرن دوم و سوم هـ/ هشتم و نهم. م که آغاز نگارش ايرانيان به خط عربي است، شروع مي شوند.
زبان هاي ايراني ميانه
زبانهاي ايراني باستاني، صرفي بوده و تصريف و انعطاف پذيري اشکال دستوري آن در صرف اسامي، ضماير و پسوندهاي دستوري که معرف حالت، جنس و غيره هستند از متن اوستا و کتيبه هاي پارسي کاملاً نمايان است.
زبان هاي ايراني باستان
گروه لهجه های غربی ایرانی ( سمت مغرب کویر نمک ایران ) 2- گروه لهجه های شرقی ایران ( سمت مشرق کویر نمک ایران ) 3- گروه لهجه های شرقی که شامل لهجه های متداول در آسیای میانه و نواحی مجاور آن اعم از
زبان ها و لهجه هاي ايراني
زبان مهم ترين وسيله ي ارتباط ميان انسان هاست که براي رفع نياز افراد جامعه و تفهيم و تفاهم در ميان آنها به کار مي رود. اما امري ثابت نبوده و به واسطه ي تغييراتي که در طول تاريخ براي زبان رخ مي دهد، دچار...
توصيفي تاريخي از زبان و فرهنگ شيرازي تبارهاي مقيم زنگبار
زبان سواحيلي و واژه هاي فارسي موجود در اين زبان، يادگارهاي جاودانه حضور ايراني هايي است که حدود يک هزار سال پيش در سواحل و جزاير شرق آفريقا استقرار يافته و دولت بزرگ و باشکوهي را در شرق آفريقا بنيان نهادند....
فارسی باستان و نخستین راهنمای آن به زبان فارسی
کهن ترین صورت شناخته شده ی زبان فارسی، که فارسی باستان خوانده می شود، زبان رسمی ایران دوره ی هخامنشی (550-330 پ م) بود. برای نگارش این زبان بر روی سطوح سخت، خطی از گروه خطوطی-بعدها به نام میخی-به کار می