در آیات کریمه قرآن، استعاره، مجاز، کنایه، تشبیه و نیز کلمات غریب، اما در نهایت فصاحت و بلاغت و... به فراوانی وجود دارد که هر کدام به نوبه خود ابهام‌ها و مشکلات خاصی در فهم صحیح آیات به وجود آورده‌اند.

(در روز قیامت) چهره‌‌هایی تازه و خرّم‌اند و به سوی پروردگار خود می‌نگرند و چهره‌هایی درهم کشیده‌اند که یقین یافته‌اند عذابی کمرشکن در پیش دارند

همانا کسانی که کافر شدند، چون قرآن را شنیدند، نزدیک بود که با چشم‌هایشان تو را هلاک کنند و می‌گویند: او دیوانه است

به نام خداوند بخشاینده بخشایشگر. قیامت نزدیک شد و ماه بشکافت. هر گاه که نشانه‌ای ببینند روی گردان می‌شوند و می‌گویند: سحری همیشگی است

«عصی» نافرمانی کرد. عصیان در اصل به معنای گناه نیست؛ بلکه به معنای کاری است که می‌تواند مقدمه گناه باشد، بر خلاف «اثم» که به معنای گناه است. عصیان مطلق پیروی نکردن از امر مولا است، چه امر وجوبی باشد و...

و هیچ بشری را نرسد که خدای با او سخن گوید مگر به وحی، یا از پس پرده، یا پیکی بفرستد، پس به فرمان او آنچه خواهد وحی کند. همانا او والا مرتبه و با حکمت است

و همانا یونس از فرستادگان بود. هنگامی که به سوی کشتی پر از جمعیت و کالا گریخت. آن گاه قرعه انداخت و از بازندگان شد. پس نهنگ او را بلعید در حالی که سزاوار سرزنش بود. و اگر نه این بود که او

آیا این (نعمت‌های بهشتی) از نظر پذیرایی بهتر است یا درخت زقّوم؟ ما آن را برای ستمگران وسیله عذاب قرار دادیم. همانا آن درختی است که در قعر جهنم می‌روید. شکوفه‌اش گویی که سرهای شیاطین است.

به نام خداوند بخشاینده بخشایشگر. سپاس خدای را که پدیدآورنده آسمان و زمین است و فرشتگان را که دارای بال‌های دوگانه، سه گانه و چهارگانه‌اند، فرستادگانی قرار داده است. در آفرینش، هر چه بخواهد

و هنگامی که به کسی که خدا به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی، می‌گفتی: همسرت را برای خود نگه دار و از خدا پروا کن و چیزی را در دلت پنهان می‌کردی که خداوند آشکار کننده آن است و از مردم می‌ترسیدی