مهارت‌های زندگی، حاصل چاره‌اندیشی جامعه‌شناسان و روان‌شناسانی است که می‌کوشند تا راه‌کاری مشترک برای ایجاد بهداشت روانی فرد و جامعه فراهم سازند. تصمیم‌گیری و حل مسأله، از مهم‌ترین این مهارت‌هاست

بحث درباره اصحاب امامان و به تبع آن درباره بزنطی، در دوره‌های اخیر، توجه تاریخ‌نگاران خصوصاً در عرصه تاریخ اندیشه را به خود جلب کرده است. با وجود این، جایگاه کلامی بزنطی و منزلت وی در نزد امام

عمده‌ترین اثر برجای مانده از بزرگان هر مذهب و یا فرقه، سخنان آن هاست. اهل بیت عصمت و طهارت (علیه‌السّلام) به عنوان برترین شخصیت‌های عالم وجود، از این امر مستثنا نیستند.

برای تحقیق در مورد اصحاب امامیه و شناسایی و معرفی ایشان، به دست آوردن اطلاعات گوناگون اجتماعی در مورد آنان بسیار اهمیت دارد؛ اطلاعاتی مانند تبار و نژاد اصحاب از حیث عرب و عجم بودن، آمار موالی در

امام جواد (علیه‌السّلام) با این که در کودکی (هشت سالگی) به امامت رسیدند و در جوانی (25 سالگی) شهید شدند، افراد زیادی از محضر علمی و معنوی ایشان کسب علم نمودند که علاوه بر ارتقای علمی معنوی خویش،

به دو فرقه‌ی اسماعیلیه و نصیریه زیاد نپرداختیم چون تعداد منابعشان گاهی منحصر به فرد است در این فصل به زیدیه می‌پردازیم.

در حوزه تاریخ حدیث وقتی روی کتب اربعه متمرکز می‌شویم، مقداری توجه خود را به کوشش‌های دیگری که در عرض کتب اربعه صورت گرفته از دست می‌دهیم. به خصوص با در نظر گرفتن این که سه عدد از کتب

در مورد «من لایحضره الفقیه» باید گفت که یک مقدار وضع این کتاب واضح‌تر و روشن‌تر از کافی است. به هر حال این کتاب به دوره‌ای تعلق دارد که این مقدار ابهام را در مورد آن نداریم.

عنوان کتب اربعه، عنوان شناخته شده‌ای به نظر می‌رسد. در قالب یک سوء تفاهم، کتب اربعه در تقابل با صحاح سته اهل سنت درنظر گرفته می‌شود، گویی که اگر آن‌ها صحاح سته دارند، ما هم کتب اربعه داریم و در واقع

در مباحث قبل که بحث از اصول و مصنفات بود، اشاره کردم که در مقدمه «الفهرست» و در مقدمه «من لا یحضره الفقیه» به اصول و مصنفات اشاره شده است. شیخ طوسی می‌گوید: «کتب اصحابنا الامامیه من الاصول