مفهوم سعادت ابدی، هنگامی اعتبار می یابد که برای انسان، افزون بر ساحت مادی فناپذیر و زودگذر، ساحتی روحانی و جاویدان نیز در نظر گیریم. در غیر این صورت، سعادت ابدی معنا ندارد

خداوند انسان را دوساحتی آفرید؛ به گونه‌ای که با یک ساحت به عرصه زمینی و قلمرو مادی و با ساحت دیگر به عرصه ملکوتی و قلمرو روحانی منتسب میشود.

در جهان بینی اسلامی، واقع نمایی معرفت به حدی است که جای هیچ گونه تردیدی در ساحت هستی درباره وجود و خالقیت حق تعالی باقی نمی گذارد.

عقل هر قدر بکوشد، خود را در داوری عاجزتر می یابد؛ پس با فطانت و تعقل به این نتیجه می‌رسد که باید تسلیم وحی شد و این تسلیم پذیری را عین تعقل میشمارد.

نهاد خانواده آنچنان از اهمیت بالا برخوردار است که محیط سالم یا ناسالم خانواده تأثیر بسیار عمیقی در پرورش فضائل اخلاقی، یا رشد رذائل دارد؛ به گونه ای که باید سنگ زیربنای اخلاق انسان در آنجا نهاده شود.

خلوت سه روزه معتکفین در مسجد فرصت‌های استثتنایی را در پیش روی نمازگزاران و روزه داران ایام البیض، قرار می‌دهد فرصت بسیار مغتنمی که به جرأت می‌توان گفت، خارج از جمع معتکفین در کمتر جایی می‌توان آن را پیدا...

فطرت، و به تعبیری ساده تر، سرشت انسانی، نوع و الگوی خاصی از آفرینش است که خداوند انسان را بر پایه آن آفریده است

نظام تربیتی‌ای که در مقام تفکر، ایمان به خداوند را به منزله مبدأ مستی و آفریدگار جهانیان، سربرگ دفتر خویش ساخته است، در مقام عمل، التزام به قوانین الهی را شعار و ایدئولوژی خود قرار می دهد

توحید در خالقیت بیانگر پیوند خالقیت و مخلوقیت بین خداوند و آفریده‌های اوست؛ به گونه‌ای که آدمی احدی را جز خداوند مبدأ هستی و آفرینش جهان و انسان نشناسد.

تربیت یافته اسلام، نگاه به زندگی را به گونه ای کاملا متفاوت با فرد غیر مسلمان می بیند. آثار و نتایج این اختلاف نظرها در رفتار و زندگی و معیشت فرد فرد انسانها به روشنی برجای می ماند.