تأثیر مفاهیم خاص رایج در یک رشته را می‌توان در نوع سؤال‌های پژوهشی آن رشته و نیز داد‌ه‌هایی که در پاسخ به آن سؤال‌ها فراهم می‌شود و همچنین در تفسیر داده‌ها ملاحظه کرد.

از همان آغاز تکوین تلاش‌های منظم فلسفی، یعنی از زمان افلاطون، رابطه‌ای میان نوع و ویژگی‌های نگرش فلسفی با مسائل عرصه برنامه درسی وجود داشته است.

اجزائی از برنامه درسی همچون موضوعات درسی، آموزش، یادگیری و ارزشیابی، هر یک بر بنیآن‌ها‌‌یی فلسفی استوارند

از همان آغاز فلسفه اپیکوری بر دو نظریه صحه گذاشته بود، نظریه‌ای که هر چیزی را صرفا از نقطه نظر تمایلات فایده باور می‌نگریست و برای زیباشناسی مضر بود.

خود افلاطون یک هنرمند بود و به زیبایی در هنر توجه می‌کرد، اما فلسفه او اقتضائات متعددی داشت.

دامون و افلاطون طرفداران آتنی فیثاغورث گرایی بودند. اما در عین حال نماینده فرهنگ و فلسفه متفاوت و مخالف آیونی نیز بودند.

دموکریتوس که در میان فیلسوفان باستان از عمیق‌ترین ذهنیت علمی برخوردار بود، و در زمینه پژوهش تاریخی نیز فعالیت می‌کرد، می‌گوید، موسیقی تاریخی نو دارد.

از آنجایی که فیلسوفان در آغاز به مسائل مربوط به طبیعت پرداختند، درباره مسائل زیباشناختی اظهار نظری نمی‌کردند.

فیثاغورثی‌ها از زیباشناسی به عنوان یک علم مستقل تصوری نداشتند. در نظر آنها هارمونی خصوصیتی از جهان است و آنها در چهارچوب جهان شناسی بدان می اندیشیدند.

اصل بنیادین فیثاغورثیان در رابطه با قدرت تأثیر موسیقی، ریشه در دین یونانی، یا به عبارت دقیق تر، ریشه در باورهای اورفئهای داشت.