دی دامنش گرفتم کی گوهر عطایی شب خوش مگو مرنجان که امشب از آن مایی افروخت روی دلکش شد سرخ همچو اخگر گفتا بس است کم کن تاچند از این گدایی با مدعی مگویید...

ای عشق ، همه بهانه از توست من خامشم، این ترانه از توست من انده خویش را ندانم ندانم ندانم من انده خویش را ندانم ندانم ندانم این گریه‌ی بی‌بهانه از توست این گریه‌ی بی‌بهانه از توست

ملکا ذکر تو گویم ، که تو پاکی و خدایی نروم جز به همان ره که توام راهنمایـــی نروم جز به همان ره که توام راهنمایـــی بری از رنج و گدازی، بری از درد نیازی بری از بیم و امیدی بری از چون...

زین دو هزاران من و مااااا زین دو هزاران من و مااااا ای عجبا من چه منم ای عجبا من چه منم گوش بنه عربده راااااا دست منه بر دهنم دست منه بر دهنم

الا ای پیر فرزانه مکن منعم ز میخانه که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سلیمانی چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم

ای عشق ای عشق ای عشق ای عشق ای عشق زمین و آسمان آیه ی توست بنیاد ستون بیستون پایه ی توست چون ره گذری خسته که می آساید آسایش آفتاب در سایه ی توست آسایش آفتاب در سایه ی توست

پیش بیاااااااا پیش بیااااا پیــــــش تـــــر تا که بگویـــم غم دل بیـــش تــــر تا که بگوووویم غم دل بیـــش تـــــر دوست ترت دارم از هرچه دوست ای تو به من از خود من خویش تر ای تو به...

سر زد به دل دوباره غم کودکانه ای آهسته می تراود از این غم ترانه ای ( ای دوست، خدا دلم ای یار، هآآآآآی ) باران شبیه کودکی ام پشت شیشه هاست دارم هوای گریه دارم هوای گریه خدایا بهانه ای!

کس نیست که افتاده ی آن زلف دو تا نیست در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست ؟! از بهــر خــدا زلف مپیــرای که مــا را شب نیست که صد عربده با باد صبا نیست گر پیر مغــان مرشد ما شد چه...

حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد ازسر پیمان گذشت ، برسر پیمانه شد شاهد عهد شباب آمده بودش بخواب باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد ازسر پیمان...