عدم مخالفت با تسميه به اسامي ابوبکر و عمر و عثمان، در شرايطي که برايشان پيش مي آمد، و گاه ( در شرايط ويژه اي ) بدان امر مي شدند.

شيطان آن گاه که مي شنود منادي، نام يکي از دشمنان اهل بيت (عليهم السّلام) را بر زبان مي آورد، مي جنبد و به خود مي بالد؛ و نيز امام کاظم (عليه السّلام) از نام گذاري به « حُمَيرا » نهي مي کرد.

دشمنان، زمزمه مي کنند که اولاد حضرت فاطمه (عليها السّلام) چطور فرزندان رسول خدا ناميده مي شود؟ در حالي که انسان به پدرش منسوب است ( نه به مادر ).

ابن سعد مي گويد: عطيه به همراه ابن اَشعث، بيرون امد. حجاج به محمد بن قاسم نوشت که او را به ناسزاگويي علي وادار، اگر اين کار را نکرد، او را 400 تازيانه بزن و ريشش را بتراش.

تسميه به نام علي (عليه السّلام) در زمان معاويه- جز براي طالبيان- ممنوع بود. بعضي از شيعيان، علي رغم همه ي مشکلاتي که پيش روي خود مي ديدند، نام فرزندشان را علي مي نهادند و هر شکنجه اي را به جان پذيرا مي...

از زماني شروع شد که پيروان عُمَر، درصدد سوء استفاده از اين نام گذاري برآمدند تا بنمايانند که اين کار، محبت ميان امام علي (عليه السّلام) و عُمَر را مي رساند يا هر نوع دشمني و کينه توزي ميان آن دو را نفي...

اکنون به اشکالاتي که از روش هاي غيرعلمي براي ردّ حديث منزلت پناه برده اند به اختصار اشاره مي کنيم. برخي از مغرضان اهل تسنن، آن گاه که از راه علمي نتوانسته اند اشکالي بر حديث منزلت وارد کنند، از روش هاي...

پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله) در موارد بسيار و در موقعيت هاي گوناگون، حديث منزلت را در شأن مولاي متقيان اميرمؤمنان علي (عليه السلام) فرموده اند. اينک به اختصار به چند مورد آن اشاره مي کنيم.

در بخش هاي پيشين حديث شريف منزلت را از نظر سند و متن بررسي کرديم، در اين بخش اشکال هاي علمي و تلاش هايي که براي ابطال و ردّ اين حديث از طرف اهل تسنن صورت گرفته است بررسي مي کنيم. اين اعتراض ها و

بعد از آن که معلوم شد حديث منزلت مقام ها و منزلت هاي متعددي را براي اميرمؤمنان علي (عليه السلام) اثبات مي کند که لازمه ي هر کدام از آن ها امامت و خلافت آن حضرت است؛ اکنون سخن در اين است که اين حديث به...