خبر درگذشت پول لانژون، ضربه ای شدیدتر از اکثر رویدادهای این سالهای سرنوشت ساز و آکنده از سرخوردگی و نامرادی، بر من وارد ساخت. چرا چنین بود؟ مگر او عمر درازی را

در این موقع که شخصیت پرعظمتی همچون مادام کوری به پایان عمر خود رسیده است، جای آن دارد که فقط به یادآوری خدمات او به بشریت اکتفا نکنیم. خصال اخلاقی شخصیتهایی

در حال حاضر در جهان بیش از یک میلیون ماده‌ی مختلف وجود دارد. در طول تمدن بشر از دیرباز شناسایی مواد مختلف مورد توجه بشر بوده است. علت این توجه به ویژه این بود که بشر متوجه شده بود

کشف پولونیوم توسط کوری در یک مقاله‌ی مشترک تحت عنوان «درباره‌ی یک ماده‌ی رادیواکتیو جدید درون اورانینیت» به چاپ رسید

در اولین سال‌های پس از ازدواج کوری‌ها، دانش تغییری فرای شناسایی می‌کرد: فیزیک قرن بیستم داشت متولد می‌شد. اولین علایم آن به طور گمراه‌کننده‌ای ناچیز بودند.

افزایش تقاضا برای وسایل الکترونیکیِ حالت جامد که کیفیت بهتر و سرعت بیشتری نسبت به نمونه‌های موجود داشته باشند سبب توجه زیاد به گالیوم آرسناید (GaAs) شده است.

از جنبه‌های گوناگون، الماس سرور تمام مواد محسوب می‌شود. احتمالاً به نظر آید که ماده‌ای برتر از الماس وجود ندارد. با این حال یک مهندس شیمی به نام ویلیام ف. بانهولزر در

در 1891، از لهستان، دخترجوانی به نام ماریا سکلودوفسکا (1)، برای ادامه ی تحصیلات عالی در علوم به پاریس آمد. او از دانشگاه سوربون برای اخذ دانشنامه ی لیسانس که

پالیسی فن لعاب دادن به سرامیکها و رنگامیزی آنها را با رنگهای جدید تکمیل کرده بود، اما راز ساختن چینی آلات به شیوه ی چینی هنوز در پرده ی اسرار مانده بود.

فیلسوف برنار دوفونتنل (1) در 1720 نوشت؛ «یک سفالگر، که نه زبان لاتینی می دانست نه یونانی، نخستین کسی بود که در اواخر قرن شانزدهم، در پاریس