بسیارى از اشعار، مربوط به مراثى شهداى کربلا و ائمّه هدى(علیهم السلام)جنبه زبان حال دارد، آیا این کار مجاز است؟

اخیراً در بعضى مجامع و هیئت هاى مذهبى تهران اشعارى سروده و خوانده مى شود که در ضمن آن، لفظ جلاله «الله» را به ذوات مقدّسه معصومین و مانند آن بزرگواران نسبت مى دهند. مثلاً گفته مى شود من على اللّهى ام،...

آیا انعکاس بیش از حدّ مظلومیّت امام حسین(علیه السلام) و یارانش صحیح است؟

چه توصیه اى به مدّاحان در مورد کیفیّت اشعار، نوحه ها و مدیحه سرایى مناسب شئونات اهل بیت(علیهم السلام) دارید؟

آیا معظّم له اخیراً درباره ضرورت مقابله با خرافه گویى هاى برخى از مدّاحان سخن گفته اند؟

آیا تشبیه حرّ بن یزید ریاحى در شعر، به رستم، پهلوان ایران باستان، آیا در شأن این شهید کربلا مى باشد؟

جمعى از مدّاحان سعى دارند مقام والاى شهداى کربلا را با انبیاى پیشین مخصوصاً پیامبران اولوالعزم یا اصحاب خاصّ پیامبراکرم(صلى الله علیه و آله) مقایسه کنند، این کار چه حکمى دارد؟

بعضى در اشعار یا مراسم مدّاحى و سینه زنى، خود را سگ، الاغ یا کبوتر اهل البیت(علیهم السلام) و امثال آن مى خوانند. آیا بیان چنین جملاتى داراى اشکال است؟

نام کلب رقیّه براى خود انتخاب کرده ام، که وفاى سگ را مى رساند، چرا که اگر آدم بتواند به اندازه سگ وفا داشته باشد یقیناً به انسانیّت مى رسد; مانند رسول ترک، که در خواب او را به صورت سگ امام حسین(علیه السلام)...

آیا استفاده از جملاتى همچون «ما همه سگ حسینیم» در مجالس عزادارى امام حسین(علیه السلام) اشکالى دارد؟