اگرچه اغلب نشانه‌های کمبود توجه، تکانشگری و بیش‌فعالی با هم دیده می‌شوند، در برخی از افراد مبتلا، دسته‌ای از نشانه‌ها بارزتر است و بیشتر به چشم می‌خورد. بر همین اساس، این اختلال به سه

بیش فعالی نیز مانند بسیاری از اختلالات روان‌شناختی دیگر، تعریفی جامع که همه‌ی متخصصان درباره‌ی آن به توافق رسیده باشند، ندارد. تعریف بیش فعالی به گونه‌ای، قراردادی و نسبی است و تقریباً

بی‌احترامی به کودک یعنی بی‌اهمیت دانستن او. برای مثال، برچسب زدن به کودک و تحقیر او موجب می‌شود وی احساسی منفی به خود پیدا کند. پیامبر اکرم (ص) پیوسته از این مسئله نهی می‌فرمودند. ایشان به

در ادامه، به برخی از اصول و روش‌هایی اشاره می‌کنیم که توجه به آن‌ها افزون بر تأثیر مثبتی که بر عزت نفس کودک دارند، موجب بهبود روابط والد - کودک و در نتیجه، رضامندی بیشتر از زندگی می‌شوند.

چگونگی رفتار و ارتباط دیگران، به ویژه پدر و مادر نقشی برجسته در شکل‌گیری عزت نفس کودک دارد. اگر خانواده کودک را تشویق و تحسین کند، احتمالاً وی در بزرگ‌سالی عزت نفس بالایی خواهد داشت.

عزت نفس بالا به اعتماد به نفس می‌انجامد. افراد دارای عزت نفس بالا هنگام امتحان کردن موضوع‌ها یا موقعیت‌های جدید، آرامش خود را حفظ می‌کنند؛ زیرا از اشتباه کردن نمی‌ترسند. آنان می‌دانند که انسان

خداوند انسان را به سبب برخورداری از بهره‌های ویژه‌ی درونی چون عقل، کریم و بزرگوار دانسته است. کرامت به اصل انسان بودن مربوط است. در قرآن کریم می‌خوانیم: «فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم

یکی دیگر از عواملی که به صورت عاملی بازدارنده سد راه بهبود و درمان می‌شود و در مورد بعضی افراد مصداق پیدا می‌کند، دلیل تراشی‌هایی است که پس از آگاهی از مشکل بنا به دلایل مختلف برای اقدام

آسیب در رفتار امری است که در هر دوره‌ای از زندگی می‌تواند روی دهد و عوامل آسیب زننده و مشکل‌آفرین در رفتار با توجه به دو عامل شدت آسیب‌زایی و مدت زمانی که فرد را مورد صدمه قرار می‌دهد، که

عمده عناصر تشکیل دهنده عصبانیت را در درجه اول رفتارهای ناهنجار و مشکل‌آفرین و سپس کمبود مهارت‌های سازنده و کارآمد تشکیل می‌دهد