شعر
چاه و ابر
ابر ولگردی میان آسمان
پرسه می‌زد صبح‌دم پرادعا
چاه آبی را میان دشت دید
با تمسخر گفتش: ای ناآشنا
خانه عفریت هستی یا پری
شعر
شرم فرات
زمین کربلا می‌لرزد انگار
هنوز از هیبت دست علمدار
شده هر قطره از آب فراتش
زشرم کام گل‌ها داغ و تبدار
شعر
پرستش
می‌دهدخدا فرمان
بندگان من باشید
روی صفحه‌ی هستی
نور و روشنی پاشید
شعر
بابای مدرسه
یک سال پیش، آه
وقتی که می‌شکفت، گل‌های مدرسه
چشم انتظار بود
از پشت پنجره، بابای مدرسه
شعر
کبوترانه
تو از تبار آب‌ها
نه، آب از تبار توست
و آب بعد سال‌ها
هنوز بی‌قرار توست
شعر
طلایه‌دار انتظار
هنوز آسمان تو
پر از غبار ماتم است
پر از نوای اشک و آه
پر از نجابت غم است
شعر
اشتباه
اشتباه آمدی
جای تو زمین نبود
سرنوشت تلخ تو
آه این‌چنین نبود
شعر
دستخط
انگار دستی توی قلبم
یک جمله‌ی زیبا نوشته
با خط سبز و صاف و روشن
این آدم از اهل بهشته
شعر
طلوع کن!
بهانه‌ها
گلایه‌ها
سکوت‌ها و سایه‌ها
نگاه‌ها و اخم‌ها
غرورها و زخم‌ها
شعر
گهواره‌ی خورشید
ایران قشنگ ما
غرق گل و ریحان است
هر شهر و دِهَش پر از
بوی خوش قرآن است