فهم اندیشه سیاسی شیعه تا حد زیادی نیازمند مطالعه و بررسی آرای فقهی- سیاسی متفکران و فقهای شیعه است. به ویژه فقهای برجسته‌ای چون شیخ مفید، شیخ طوسی و سید مرتضی و ابی الصلاح حلبی که از متفکران

اغراق نیست اگر ابن‌سینا را نامدارترین اندیشمند ایرانی در سپهر جهانی بدانیم؛ نامداری او عمدتاً مدیون تخصص شگرفش در طب و فلسفه است. چون بدانیم ابن‌سینا ورود به سیاست نیز داشته ناگزیر بر این رأی خواهیم شد...

اگر «خلافت» را شاخص مهمی در بررسی اندیشه سیاسی دوران قدیم بدانیم، در آن صورت، حضور و غیاب خلافت و تحولات تاریخی آن می‌تواند تأثیرات شگرفی بر اندیشه‌ی متفکران آن زمان داشته باشد. بر این اساس،

شاید بتوان گفت بین «دیدن و ندیدن رنگ‌ها» و «اندیشیدن یا نیندیشیدن به سبک سیاسی»، پیوندی وجود داشته باشد. سال‌ها پیش، «مردی» که «کور» بود و «منزوی» و در سفری دور و دراز، دل به «پل مرگ» بسته

بحث درباره آرا و نظریه‌های سیاسی اجتماعی ابوریحان بیرونی به علت نبود پیشینه‌ی تحقیق در اندیشه سیاسی وی، امر دشواری است، زیرا در آثاری که تاکنون از وی به دست ما رسیده، مسائل مربوط به اندیشه سیاسی،

یکی از راه‌های جست وجوی سیر اندیشه‌های سیاسی و یافتن پستی و بلندی‌های آن، بازگشتی آگاهانه به رگ و ریشه‌های تکوین اولیه‌ی آن است. پژوهش حاضر در مقام بررسی توصیفی اندیشه‌های سیاسی یکی از عالمان

بررسی و مطالعه آثار و اندیشه‌های فقهی، کلامی و فلسفی علمای شیعه یکی از زمینه‌های ضروری در جهت تبیین اندیشه سیاسی شیعه است. بدون شناخت تاریخ اندیشه‌ی سیاسی شیعه و مبانی فقهی و کلامی عالمان گذشته

مقاله‌ای که در ادامه می‌آید در نگاه نخست با مروری بر سنت شاهنامه‌نویسی در ایران باستان و تحولات پیش آمده در مسیر تاریخ نگاری ایران پس از ورود اسلام به ایران، کوشیده تا چگونگی ارتباط شاهنامه با سنت

گاهی عناوین آثار یک اندیشمند به نحو کافی و وافی معرف اندیشه اوست؛ اگر این گزاره موجه باشد، مسکویه نمونه‌ی بارز چنین اندیشمندانی است. تألیف کتاب تجارب الامم در کنار آثاری چون الحکمة الخالده و جاویدان

محمد بن علی ابن بابویه مشهور به شیخ صدوق، محدثی برآمده از حوزه حدیث گرای قم در سده 4 ق، یعنی در اوج اهمیت و شکوه این حوزه بود که در تاریخ حدیث امامیه نقشی ماندگار از خود بر جای نهاده است. ابن بابویه