اعتقاد فوکو، رشته علمی حاصل همه گزاره‌های حقیقی در مورد یک موضوع یا حتی مجموع همۀ گزاره‌های منسجم درباره یک امر واحد نیست، بلکه ترکیبی از خطا و حقیقت است که دارای شرایط ویژه ای است.

فوکو معتقد است، مرجع قدرتی وجود ندارد که روابط قدرت را توضیح دهد، بلکه، محاسبه سراسری حاکم بر آنها، زمینه تبیین شان را فراهم می آورد.

نوع دیگر تاریخ نگاری که در آثار فوکو یافت می شود، تاریخ مفاهیم است که کانگییم نیز بر آن تأکید می ورزد..

شناخت تبارشناسی فوکو و ویژگیهای آن، مستلزم بررسی دقیق‌تر زمینه‌های پیدایش آن است. پرداختن به این زمینه‌ها، ابعاد بدیع این رویکرد فلسفی را آشکار می سازد و پرتویی بر مؤلفه‌های روشی آن خواهد انداخت.