در روایات شیعه و سنی از مؤمن آل‌یاسین بدین نام یاد کرده‌اند و وی را از صدیقین سه‌گانه (آنانی که هیچگاه در کردار و گفتار نسبت به خداوند کفر نورزیده‌اند) بر شمرده‌اند. ابی لیلی گوید، رسول خدا فرمود:

امیدواری یعنی اشتیاق و چشم‌داشت دستیابی به آنچه بدان اشتیاق هست؛ و نیز اعتماد به اینکه وعده یا واقعه‌ای در آینده اتفاق خواهد افتاد. در قرآن، این اصطلاح با این ریشه‌ها بیان شده است

ثروت، کالاها، اشیای تحت تملک. در قرآن مفهوم رسمی و حقوق اموال و همچنین معادل تخصصی‌ای برای واژه لاتین res از سنت غربی وجود ندارد. البته دغدغه‌ای کلی نسبت به اموال وجود دارد، چنان‌که،

شکل‌های مختلف عبارت «الامر بالمعروف و النهی عن المنکر» به معنی «واداشتن به کارهای پسندیده و بازداشتن از کارهای ناپسند» (از این پس معمولاً به شکل اختصاری «بازداشتن از کارهای ناپسند»)

قرآن، در مقام برجسته‌ترین منبع اسلام برای کسب آگاهی درباره‌ی خدا، راهنمای قطعی این سنت در این باب هم است که چه چیزهایی بنیاد امت و جامعه‌ای خدایی را، چه در مقام نظر و چه در مقام عمل،

واژه‌ی امام (جـ ائمة) در قرآن به این معانی به کار رفته است: نماد، رهبر، سرمشق، نمونه‌ی آرمانی، وحی، راهنما، الگوی کامل و والاترین. این واژه هفت بار در قرآن به صورت مفرد و پنج بار به صورت جمع

امّ الکتاب، شرح همه‌ی وقایع گذشته و حال و آینده و منبع وحی که علاوه بر «امّ الکتاب» (زخرف: 4)، اصطلاحات قرآنی «کتاب مکنون» (واقعه: 78) و «لوح محفوظ» (بروج: 22) به آن اشاره دارند. بنا به

پیامبری که نامش در دو آیه از قرآن ذکر شده است. در آیه‌ی نخست (انعام: 86)، الیَشَع (الیَسَع) در کنار اسماعیل، یونس و لوط آمده و گفته شده است که آنها بر بقیه‌ی مخلوقات برتری داده شدند (و کُلاً فَضَّلنا علی

رسول و پیامبری که نامش سه بار در قرآن ذکر شده است. در مورد نخست، نام الیاس در کنار زکریا، یحیی، عیسی و عبارت «کلٌ مِن الصالحین» (همه از شایستگان بودند، انعام: 85) آمده است. در دومین

مسلماً الحاد فقط در پرتو راست‌کیشی معنی پیدا می‌کند، که به نظر می‌رسد رشد و گسترش آن در اسلام به عنوان واکنشی حدیث‌گرایانه به خط مشی‌های سیاسی- کلامی خلیفه‌ی عباسی، مأمون (حکـ 198-218)