مسیر جاری :
قرآن و معرفت فطري (2)
يکي از معرفت هاي فطري انسان، خود آگاهي است؛ يعني انسان به صفات و حالات خودآگاه است اگر چه ممکن است به خاطر مصالح و اغراض ويژه اي از ابراز آن ها و يا اقرار و اذعان به آن ها خودداري کند. قرآن کريم در اين...
قرآن و معرفت فطري (1)
بحث درباره ي فطرت، از اين نظر که اين مفهوم يکي از مفاهيم قرآني است، به بحث هاي تفسيري مربوط است. از اين رو، مفسران قرآن کريم، به مناسبت آيه ي معروف فطرت ( روم، آيه 30) و آيات ديگري که ناظر به اين مسئله...
قرآن و دوران هاي زندگي انسان (2)
شروع سومين دوران با بعثت انبيا مبشر و منذر در پي اختلاف امت واحده اوليه است که بدان اشاره شد. از خصوصيات مهم اين دوران، ظاهر شدن امري جديد در زندگي انسان است و آن تاريخي شدن حيات او و ظهور سنن تاريخي است.
قرآن و دوران هاي زندگي انسان (1)
بحث حاضر از کتاب پرارزش سنت هاي تاريخ در قرآن، اثر زنده ياد، شهيد آية الله سيد محمد باقر صدر مايه گرفته است. ايشان فرموده اند: قرآن زندگي انسان را در روي زمين به سه دوره تقسيم کرده: 1. دوران پرستاري (...
مدارج قرآن و معارج انسان
بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد الله الذيِ هدانا الصراط المستقيم، فدَعانا إلي مأدبتِه القرآنِ الحکيِم، و اقتفانا بالاقتداءِ بمخاطبِ وحيه: ( وَ إنَّکَ لَعَلي خُلُقٍ عَظِيمٍ) و جَعَلنا من شيعةِ آل يس المکرّمين...
قرآن و لطايف عرفاني (2)
براي کلام الهي اسامي و القاب بسياري وجود دارد به طوري که مرحوم صدرالمتألهين مي فرمايد: « قرآن گر چه يک حقيقت واحد است ولکن داراي مراتب و مواطن مختلفي در نزول مي باشد و اسامي آن نيز بر حسب اختلاف مراتب،...
قرآن و لطايف عرفاني (1)
حکما و عرفا معتقدند: همه ي عالم هستي، نتيجه ي تجلي اسمايي و صفاتي حق تعالي است و هر يک از موجودات، مظهري از اسم يا اسماء الهي مي باشد. و در اين ميان انسان، مظهر اسم شريف « الله »، مستجمع جميع صفات جماليه...
ويژگي هاي پرهيزکاران
بشتابيد به سوي رحمت و مغفرت پروردگارتان و بهشتي که پهنه آن به وسعت آسمان ها و زمين است و براي پرهيزکاران مهيا گشته است. آنان که آشکار و پنهان، انفاق مي کنند، خشم خود را فرو مي برند و از [ خطاهاي ] مردم...
راه هاي رسيدن به عشق الهي
مقدمه ي عشق به خداوند، شناخت اوست. با تأمل در آيات قرآن کريم در مي يابيم که براي شناخت خداوند، دو راه معرفي شده است.
راه هاي کسب تقوا از منظر قرآن و روايات (2)
به طور خلاصه، بايد گفت که آنها در واقع کساني اند که بر خدا توکل کرده اند. کار خويش را به خدا واگذارده و به قضاي الهي راضي شده اند و در برابر فرمان خدا سر تسليم فرود آورده اند؛ زيرا در دنيا، جز خير و نيکي...