بشر بالذات قابلیت ترقى دارد، عشق به کمال در نهادش نهفته و براى تکامل آفریده شده است، هر کس، در هر مقام و با هر شرائط و در هر سنى باشد، مى تواند به ترقیات خویش

انسان در مواقع گرفتارى و بیمارى احتیاج به پرستار و غمخوار دارد، دلش می خواهد کسى با وى همدردى کند، به وسیله نوازش و دلجویى دردهایش را تسکین دهد. به وسیله

هر کس شغلى و هر شغل لوازمى دارد:یکى راننده است که اکثر عمرش را در راهها بسر مى برد و نمى تواند مانند افراد دیگر هر شب به منزل بیاید، یکى پاسبان است که بعضى

یکى از مشکلات زندگى، اختلاف زن و بستگان شوهر است. اکثر زنها با مادر و برادر و خواهر شوهرشان میانه خوبى ندارند، وبالعکس، پیوسته نزاع و قهر و دعوا دارند. از یک طرف

کارهاى خانه دارى به قدرى زیاد است که یک بانوى خانه دار اگربخواهد بخوبى انجام وظیفه کند اکثر اوقاتش را اشغال خواهد کرد. مخصوصاً اگر داراى چندین فرزند قد و نیم قد باشد

مخارج منزل را معمولا مردها تامین میکنند، مرد شبانه روز زحمت میکشد و درآمدش را در طبق اخلاص نهاده تقدیم خانواده میکند، این بیگارى دائمى را یک وظیفه شرعى و

گاهى انسان ناچار است در غربت زندگى کند، کارمند دولت است. در ارتش یا شهربانى یا ژاندارمرى انجام وظیفه می کند، فرهنگى است، تاجر یا پیشه ور یا کارگرى است که

مرد در خارج منزل با صدها مشکل و گرفتارى مواجه میشود، با افراد مختلف سر و کار پیدا می کند، آنگاه با افکار پریشان و اعصاب خسته وارد منزل میگردد،چنین شخصى اگر

اگر شغل مرد در خارج منزل باشد همسرش در غیاب او آزادى دارد، لیکن اگر در منزل کار کند همسرش مقید خواهد شد، ممکن است شاعر یا نویسنده یا نقاش یا دانشمند اهل مطالعه باشد

خانم محترم، ممکن است قبل از ازدواج براى خواستگارى شما آمده باشند، ممکن است افرادى را در نظر داشته در انتظار خواستگارى آنها بوده اید، شاید آرزو داشته اید