«انبیا» از نظر نافرمانى و مخالفت دستوراتى که به ایشان از ناحیه خدا «وحى» مى ‏شود و نیز از خطاى در تلقى وحى و در حفظ آن «معصوم» از خطا هستند، اما «معصیتِ» «امر ارشادى» از تحت ادله عصمت بیرون است و ادله...

چه بسیار کسانى که با شنیدن چند آیه از قرآن شیفته و دلباخته آن شده، و اسلام را می پذیرفتند. اما براى اغفال مردم از آسمانى و الهی بودن قرآن، دشمنان اسلام زمزمه شعر و شاعرى پیامبر (ص) را سر دادند، چراکه نفوذ...

مقصود از «قلب» در «قرآن» و «اصطلاح عرفانی»، آن عضو گوشتى که در سمت چپ بدن واقع شده و همچون یک تلمبه خون را در رگ‌ها جارى مى‌سازد نیست. روشن است که منظور از دل و قلب، حقیقتى متعالى و ممتاز است که به‌کلى...

هرچند تشابه میان این دو دیدگاه که [که در این مقاله بررسی می‌شود] برای خواننده روشن خواهد شد، اتهام عالمان اهل سنت علیه نظریه پردازان اندیشه‌ی شیعی و صوفی را مبنی بر وام‌گیری از اندیشه‌ی یهودی و مسیحی

جابری در عین نوآوری به سنت اندیشه‌ی دینی ملتزم است. به عبارت بهتر، او در نوآوری‌های خود بر میراث و فرهنگ و مصادر دینی اسلامی تکیه دارد. از این‌رو، نسبت به مشکلاتی که اندیشه‌ی اسلامی با آن مواجه است

درباره‌ی زمان آغاز وحی میان نویسندگان علوم قرآن و اهل حدیث و تاریخ‌نویسان اختلاف است. بخشی از روایات شیعه، مبعث و نزول نخستین آیات را در چهل سالگی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دانسته‌اند: در روایتی...

علی (علیه‌السلام) کیفیت و مراحل دریافت وحی - از مبدأ تا وصول آن به پیامبران - را بیان فرموده‌اند: «چنین بود که بر رسول پایینی از رسولان آسمان وحی می‌شد و رسولان آسمان، پیام را به رسولان زمینی می‌رساندند...

گزارش شده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در عین عظمت روحی، هنگام دریافت وحی دچار غشوه و از خودرفتگی می‌شدند. این حالت به چه دلیل بوده و آیا روایات اهل بیت (علیهم‌السلام) این مسئله را تأیید می‌کنند.

اطمینان پیامبران به وحیانی بودن پیام دریافتی، موضوعی بسیار مهم است. شک کردن در وحیانی بودن پیام دریافتی، ارزش آن را ساقط می‌کند. این بحث می‌تواند به وحیانی بودن الفاظ قرآن کمک کند.

امام باقر (علیه‌السلام) در بیان تفاوت رسول، نبیّ و محدَّث، ضمن ترسیم نوعی از ارتباط با عالم غیب و آسمان، دریافت کننده را محدَّث نامیده‌اند: «... و أما المحدث فهو الذی یحدث فیسمع و لا یعاین و لا یری فی...