چقدر دور و برت همهمه بر پا شده است<br /> نه! قیامت نشده محشرکبری شده است<br /> آب را در وسط راه کسی گل کردند<br /> علقمه گریه کن حضرت سقا شده است<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

چرا افتاده‌ای ای سرو خسته<br /> چرا خون بر دو چشمانت نشسته<br /> دو چشمت وا کن و بنما نظاره<br /> به دیدن آمده پهلو شکسته<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

کنارِ‌علقمه غوغا به پا شد<br /> حرم یک مرتبه ماتم سرا شد<br /> حسین آمد ولی سقا نیامد<br /> گمان عباس ما حاجت روا شد<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

خون و خاک و تیر با چشم شما آغشته بود<br /> دور تا دورت شکسته تیغ بود و دشنه بود<br /> خون فرقت در میان هر دو ابرویت نوشت<br /> ساقی لب تشنگان عباس خود لب تشنه بود<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام...

ای وای که آب آور لشکر به زمین خورد<br /> بر دیده‌‌ی سقّای حرم، نیزه‌‌ی کین خورد<br /> در روبرویش کوفه نمی‌‌شد چو حریفش<br /> چند ضربه‌‌ی بی‌‌فاصله از سمت پسین خورد<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام...

حسین که بر دو دستش، نشسته خونِ عباس<br /> چگونه تا حرمگاه، رَود بدون عباس<br /> به دیده‌اش هویداست، سپرده در بیابان<br /> پیکر پاک و نعشِ، آلاله‌گون عباس<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت...

خشکیده اگر نایت در آب فرات پایت<br /> دیدی لب یاران را با دیده بینایت<br /> حقّا که ابا فضلی، سرلشکر با فضلی<br /> ای ماه بنی هاشم، سر تا کف پا فضلی<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

اباالفضلی و بر نفس، امیری<br /> که لب تشنه لبِ آب بمیری<br /> ولی دست ستم پیشه نگیری<br /> رهِ خواری و ذلت نپذیری<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

با منصب سقایی، عطشان لب دریایی<br /> خشکیده لب و نایی، عطشان لب دریایی<br /> با این دل شیدایی، عطشان لب دریایی<br /> حقّا که تو آقایی، عطشان لب دریایی<br /> شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

تو که پرورده‌ای لایق، به درگاه حسین بودی<br /> به وقت شادی و ماتم، به همراه حسین بودی<br /> سرای سینه‌ات هر دم، لبالب از وفا باشد<br /> که یاد تشنه کامان در، حرمگاه حسین بودی<br /> شهادت حضرت ابالفضل...