یکی از واقعیت‌های روشن در کار سنجش زبان، پی بردن به شیوه‌های درمانی است. این روزها، این باور که بتوان کار درمان را بدون مطالعه و بی‌نیاز از گردآوری اطلاعات کامل شروع کرد در میان متخصصان پسندیده نیست.

در درمانگاه‌ها و مدرسه‌های شلوغ فشار زیادی روی آسیب شناسان زبان است که در ملاقات اول یا دوم سنجش صحیحی از وضعیت کودک به عمل آید.

از دید اکثر گفتار درمانگران و آسیب شناسان زبان که در حال حاضر مشغول به کاراند، سنجش گامی متداول و معمول در روند درمان است.

بسیاری از پژوهشگران و متخصصان بالینی در طی سالیان به رابطه آشکار میان ناتوانی واژه‌یابی و مشکلات خواندن اشاره کرده‌اند.

کاستی‌های اختلال واجی – نحوی، احتمالا عبارت است از استفاده بسیار اندک از واژه‌های دستوری، ناتوانی در افزودن پسوندهای اسمی و فعلی به کلمات برای ساخت آن‌ها، و نیز ناتوانی در به کارگیری رابطه‌های نحوی در...

در حالی که کرونا ویروس تاخت و تاز می‌کند، بیت کوین جهشی در جهت جریان اصلی ایجاد کرده است.

گفته شده است که خطاهای واجی کودکان مبتلا به کنش پریشی با آن دسته از خطاهای واجی که بواسطه تاخیر در رشد و بالندگی در کودک دیده می‌شود متفاوت است.

با توجه به سطح کلی تحصیلی کودکان، برخی کودکان در میان افرادی جای می‌گرفتند که بطور معمول در کلاس‌های ویژه معلولان ذهنی تحصیل می‌کنند.

امید می‌رود که بحث‌ها و پژوهش‌های علمی سبب بالا رفتن و ارتقاء بیشتر درک ماهیت اختلال‌های رشد زبان شود و در نهایت به ارائه راهکارهای موثر در ارزیابی، مداخله، و درمان این اختلال‌ها منجر گردد.

در میان پژوهشگران اتفاق نظری وجود دارد که در مورد زیر گروه‌های بالینی، یا الگوهای آسیب زبانی تا حدود قبل از سه سالگی نباید هیچ گونه توضیح و تفسیری ارائه شود.