ایمان
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
نَحْنُ مَعَاشِرَ اَلْأَنْبِیَاءِ أَشَدُّ اَلنَّاسِ بَلاَءً فَالْمُؤْمِنُ مِنَ اَلْأَمْثَلِ فَالْأَمْثَلِ وَ مَنْ ذَاقَ طَعْمَ اَلْبَلاَءِ تَحْتَ سِتْرِ حِفْظِ اَللَّهِ لَهُ تَلَذُّذُهُ أَکْثَرُ مِنْ تَلَذُّذِهِ بِالنِّعْمَةِ وَ یَشْتَاقُ إِلَیْهِ إِذَا فَقَدَهُ لِأَنَّ تَحْتَ یَدِ اَلْبَلاَءِ وَ اَلْمِحْنَةِ أَنْوَارُ اَلنِّعْمَةِ وَ تَحْتَ أَنْوَارِ اَلنِّعْمَةِ نِیرَانُ اَلْبَلاَءِ وَ اَلْمِحْنَةِ وَ قَدْ یَنْجُو مِنَ اَلْبَلاَءِ کَثِیرٌ وَ یَهْلِکُ فِی اَلنِّعْمَةِ کَثِیرٌ.
ما گروه پیغمبران ابتلاء و گرفتارى‌مان از همه مردم سخت‏‌تر است و بعد از ما مومنین به ترتیب درجه ایمانشان مبتلا به گرفتارى مى‌‏باشد یعنى هر چه منزلت و مقام‌شان نزد پروردگار بلندتر باشد به همان نسبت بلای‌شان نیز بیشتر است. و هر کس مزه بلا را در پنهانى یعنى بدون این که به مردم بروز کند بچشد یا اینکه تحت مراقبت و حفظ پروردگار متعال مزه بلا را بچشد هر آینه لذت و خوشى او از آن بلا بیش از لذتش از نعمت مى‌‏باشد و هر گاه آن بلا از او دور شود آرزوى آمدنش را مى‌‏نماید و همواره مشتاق آن است، زیرا در تحت آتش‌هاى بلا و محنت انوار نعمت است، و در تحت انوار نعمت آتش‌هاى بلا و محنت است، و گاه عده‏ زیادى از بلا نجات مى‌‏یابند و گاه عده زیادى در نعمت به هلاکت مى‌‏رسند.
بحار الانوار، ج 64، ص 231
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
ثلاثٌ مَن کنَّ فیه ذاقَ طَعْمَ الایمانِ: مَن کانَ لا شى‌ءَ أحبُّ الَیهِ مِن اللَّهِ ورسولِهِ، ومن کان لَأنْ یحرقَ بالنّار أحبَّ الیهِ مِن أنْ یرْتَدَّ عن دِینِهِ، ومن کانَ یحبُّ للَّهِ ویبغضُ للَّهِ.
سه چیز است که هر کس داشته باشد طعم‌ ایمان را چشیده است: چیزى را بیشتر از خدا و پیامبر او دوست نداشتن؛ او را با آتش سوزاندن، در نزدش بهتر باشد از دست شستن از دین؛ تنها براى خدا دوستى و دشمنى ورزد.
میزان الحکمه: 1/ 380 ؛ کنزالعمال: 72