عضویت
العربیة
English
شنبه، 1 دی 1403
( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادتهاى خالصانهاش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحتها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
مجموعه برنامه ها و مسابقات ماه مبارک رمضان (99)
اعمال روزانه ماه مبارک رمضان
اوقات شرعی مراکز استانها در سال 1399
ویژه نامه پرسمان کرونا
تولیدات صوت و فیلم پرتال فرهنگی راسخون
آینده اینجاست
عدالت برای همه
پرسش و پاسخ های موضوعی
سوالات خود را از مشاوران ما بپرسید
کلیپ تصویری | سرود ملی جمهوری اسلامی ایران با کیفیت بسیار بالا
مقالات
چندرسانهای
گالری تصاویر
مشاوره
پرسش و پاسخ
انجمنها
اخبار و تحلیل
احادیث
سبک زندگی
نرم افزار
موبایل
مشاهیر
پیامک
ویژه نامه
تولیدات فرهنگی
ادامه...
مسیر جاری
صفحه اصلی
موضوعات
احادیث
چهل حدیث
زبان، کلید خوبی و بدی
زبان، کلید خوبی و بدی
امام علی علیه السلام فرمودند:
لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَقَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ؛
زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد در حالى که قلب احمق پشت زبان اوست.
نهج البلاغه، حکمت 40.
امام علی علیه السلام فرمودند:
وَ لْیَخْزُنِ الرَّجُلُ لِسانَهُ فَاِنَّ هذَا الِّلسانَ جَمُوحٌ بِصاحِبِه. وَ اللهِ ما اَرى عَبْداً یَتَّقى تَقْوى تَنْفَعُهُ حَتّى یَخْزُنَ لِسانَهُ؛
انسان باید زبانش را حفظ کند، زیرا این زبان سرکش صاحبش را به هلاکت مى اندازد. به خدا سوگند، باور نمى کنم بنده اى که زبانش را حفظ نکند، تقوایى سودمند به دست آورد.
نهج البلاغه، خطبه 176.
امام حسین علیه السلام فرمودند:
مرّ أمیر المؤمنین علیّ بن أبی طالب علیه السلام برجل یتکلّم بفضول الکلام. فوقف علیه، ثم قال: یا هذا! إنّک تملی على حافظیک کتابا إلى ربّک. فتکلّم بما یعنیک ودع ما لا یعنیک.
امیرالمومنین علیه السلام بر شخصى گذر کرد که سخنانى بى فایده بر زبان مى راند. حضرت نزد او ایستادند و به او فرمودند: تو هر چه بگویى، به وسیله فرشتگان نگهبانت نوشته و به سوى پروردگارت برده مى شود. پس آنچه را که براى تو سودمند است، بر زبان آور و گفتارهاى لغو و بیهوده را واگذار.
الامالی: ص ۳۲
امام حسین علیه السلام فرمودند:
لاَ تَقُولُوا بِاَلْسِنَتِکمْ مَا ینْقُصُ عَنْ قَدْرِکمْ.
چیزى که از ارزشتان بکاهد، بر زبان جارى نکنید.
جلاء العیون: ج ۲، ص ۲۰۵
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
ما عَمِلَ مَن لَم یحفَظْ لِسانَهُ.
آن که زبان خود را نگه ندارد، عملى نیاورده است.
میزان الحکمه: 9/ 4068 ؛ بحارالانوار: 77/ 85
امام علی علیه السلام فرمودند:
مَا خَلَقَ اللهُ عَزَّوجلَّ شَیئاً اَحسَنَ مِنَ الْکلَامِ وَ لَا اَقبَحَ مِنْهُ بِالْکلامِ ابْیضَّتْ وَ بِالْکلَامِ اسْوَدَّتِ الْوُجُوهُ.
خداوند عزیز و جلیل چیزی نیکوتر و چیزی زشت تر از سخن نیافریده است (زیرا) با سخن گفتن است که برخی چهره ها سپید رو (سربلند) می گردند برخی چهره ها سیاه رو (و سرافکنده) می شوند.
وسایل الشیعه،ج 12، ص 193
امام صادق علیه السلام فرمودند:
... وَ نَهَی [رَسُولُ اللهِ (ص)] عَنِ الْمُحَادَثَةِ الَّتِی تَدْعُوا اِلَی غَیرِ اللهِ عزَّوجلَّ.
پیامبر (صلّی الله علیه و آله) از گفتگویی که (انسان) را به غیر خدای عزیز و جلیل دعوت می کند، نهی فرمودند.
بحار الانوار، ج 73، ص 330
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
أمسِک لِسانَک؛ فانّها صَدَقهٌ تَصَدَّقُ بها على نَفسِک.
زبانت را نگهدار؛ زیرا این کار صدقهاى است که براى خودت مىدهى.
میزان الحکمه: 7/ 3042 ؛ کافى: 2/ 114
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
الجَمالُ فى اللِّسانِ.
زیبایى در زبان است.
میزان الحکمه: 2/ 776؛ تحف العقول: 37
امام صادق علیه السلام فرمودند:
لَا یَزَالُ الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ یُکْتَبُ مُحْسِناً مَا دَامَ سَاکِتاً فَإِذَا تَکَلَّمَ کُتِبَ مُحْسِناً أَوْ مُسِیئا.
بنده مومن تا زمانى که خاموش باشد، نیکوکار نوشته مى شود و چون سخن گوید، نیکوکار یا بد کردار نوشته شود.
الکافی، ج ۲، ص ۱۱۶
امام علی علیه السلام فرمودند:
إیّاک و ما یُستَهجَنُ مِن الکلامِ؛ فإنّهُ یَحبِسُ علَیک اللِّئامَ و یُنَفِّرُ عنک الکرامَ.
زنهار، از به زبان آوردن سخنان زشت؛ زیرا که فرومایگان را گرد تو جمع مى کند و گران مایگان را از تو مى رماند.
غرر الحکم: ۲۷۲۲
امام علی علیه السلام فرمودند:
کلامُک مَحفوظٌ علَیک مُخَلَّدٌ فی صَحیفَتِک، فاجعَلْهُ فیما یُزلِفُک.
سخن تو، برایت نگهدارى و در کار نامه ات براى همیشه ثبت مى شود. پس آن را در چیزى به کار گیر که تو را [به خداوند] نزدیک مى سازد.
غرر الحکم: ۷۲۴۶
امام علی علیه السلام فرمودند:
ضَربُ اللِّسانِ أشَدُّ مِن ضَربِ السِّنانِ.
ضربت زبان، دردناکتر از ضربت سرنیزه است.
بحار الأنوار: ۷۱ / ۲۸۶ /۴۲
امام رضا علیه السلام فرمودند:
ما أحسَنَ الصَّمتَ لا مِن عی، وَالمِهذارُ لَهُ سَقَطاتٌ.
چه نیکوست آن خاموشى اى که از روى درماندگى [در سخن گفتن] نباشد! و براى پُرگو لغزش هاست.
الاختصاص: ص۲۳۲
امام هادى علیه السلام فرمودند:
الجاهِلُ أسیرُ لِسانِهِ.
نادان، اسیر زبان خویش است.
الدرّة الباهرة: ص ۴۱.
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
أفضَلُ الصَّدقَةِ صَدَقَةُ اللِّسانِ، الشَّفاعَةُ تَفُکُّ بِها الأسیرَ، و تَحقُنُ بها الدَّمَ، و تَجُرُّ المَعروفَ و الإحسانَ إلى أخِیکَ، و تَدفَعُ عَنهُ الکَرِیهَةَ.
بهترین صدقه، صدقه زبان است. با میانجیگرى، اسیر را آزاد مى کنى، از ریخته شدن خون جلوگیرى مىنمایى، احسان را به طرف برادرت مىکشانى و ناخوشایندى را از او دور مىسازى.
کنز العمّال : 6493
امام علی علیه السلام فرمودند:
ما أضمَرَ أحَدُ شیئاً إلاّ ظَهَرَ فِی فَلَتاتِ لِسانِهِ وَ صَفَحاتِ وَجهِهِ ؛
کسی چیزی را در دل پنهان نمیکند مگر اینکه در سخنانی که از دهان او میپرد و در چهره و قیافهاش آشکار میگردد.
نهجالبلاغه، حکمت 26
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اَلسّابِقونَ اِلى ظِلِّ الْعَرشِ طوبى لَهُمْ قيلَ: يا رَسولَ اللّه ِ وَ مَنْ هُمْ؟ فَقالَ: اَلَّذينَ يَقْبَلونَ الْحَقَّ اِذا سَمِعُوهُ وَ يَبْذُلونَهُ اِذا سُئِلوهُ وَ يَحْكُمونَ لِلنّاسِ كَحُكْمِهِمْ لاَِنْفُسِهِمْ؛
خوشا به سعادت سبقت جويان به سايه عرش. گفتند: اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كه چون حق را بشنوند، بپذيرند و هرگاه حق از آنان خواسته شود، دريغ نكنند و براى مردم همان گونه قضاوت كنند كه براى خود مى كنند.
بحارالأنوار، ج 75، ص 29، ح 19 .
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
روز قيامت فردى را مى آورند و او را در پيشگاه خداوند نگه مى دارند و كارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بيند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى بينم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد ديگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده ام! گفته مى شود: فلانى از تو غيبت كرد، حسنات او به تو داده شد.
جامع الاخبار، ص 412 .
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ دَعا اِلى هُدىً كانَ لَهُ مِنَ الاَْجْرِ مِثْلُ اُجورِ مَنْ تَبِعَهُ لا يَنْقُصُ ذلِكَ مِنْ اُجورِهِم شَيئا و مَن دَعا اِلى ضَلالَةٍ كان عَلَيْهِ مِنَ الاِثْمِ مِثلُ آثامِ مَن تَبِعَهُ لا يَنقُصُ مِنْ آثامِهِم شَيْئا؛
هر كسى، به هدايتى راهنمايى كند، پاداشى را كه براى پيروان هدايت وجود دارد، براى او نيز خواهد بود؛ بى آن كه از پاداش پيروان كاسته شود، و هر كس به گمراهى اى راهنمايى كند گناهى كه براى پيروان آن وجود دارد، براى او نيز خواهد بود؛ بى آن كه از گناه آنها كاسته شود.
منية المريد، ص 102.
1
2
3
>