عضویت العربیة English
سه‌شنبه، 13 آذر 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
امام باقر علیه‌السلام
امام صادق علیه‏ السلام فرمودند:
کانَ أَبُوجَعفَر علیه‏ السلام إذا خَرَجَ مِنْ بَیْتِهِ یَقُول: بِسْمِ‏اللّه‏ِ خَرَجْتُ، وَبِسْمِ‏اللّه‏ِ وَلَجْتُ، وَعَلَى‏اللّه‏ِ تَوَکَّلْتُ، لاحَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّه‏ِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ. قالَ مُحَمَّدُ بنُ سَنانَ: فَکانَ أَبُوالحَسَنِ الرِّضا علیه‏ السلام یَقُولُ ذلِکَ اِذا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ.
امام باقر علیه‏ السلام هنگامى که از خانه‌‏اش بیرون مى‌‏رفت، مى‏‌فرمود: به نام خدا، خارج شدم، و به نام او داخل مى‏‌شوم، و به خدا توکّل نمودم، هیچ قدرت و توانایى جز از ناحیه خدا نیست. محمد بن سنان مى‏‌گوید: امام رضا علیه‏ السلام هنگام خروج از منزلش این دعا را مى‏‌خواند.
محاسن برقى 2: 90 ح 1238
امام صادق علیه ‏السلام فرمود از امام باقر علیه ‏السلام شنیدم که مى‏فرمودند:
اِنّى لاََصْبِرُ مِنْ غُلامى هذا وَ مِنْ أهْلى عَلى ما هُوَ أمَرُّ مِنَ الْحَنْظَلِ. إنَّهُ مَنْ صَبَرَ نالَ بِصَبْرِهِ دَرَجَةَ الصّائِمِ الْقائِمِ وَ دَرَجَةَ الشَّهیدِ الّذى قَدْ ضَرَبَ بِسَیْفِهِ قُدّامَ مُحَمَّدٍ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله.
همانا من نسبت به این برده و نسبت به خانواده‏ام صبر پیشه مى‏کنم بر چیزى که تلخ تر از حنظل (هندوانه ابوجهل) است. به راستى آن که صبر کند، بواسطه صبرش به درجه روزه دار شب زنده‏دار مى‏رسد و نیز به درجه شهیدى مى‏رسد که در پیشگاه پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله جنگیده و شمشیر زده است.
وسائل الشیعة، ج 11، ص 209، روایت 5
امـام صادق علیه ‏السلام فرمودند: در نامه رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) آمده است:
اِذا اسْتَعْمَلْتُمْ ما مَلَکَتْ اَیْمانُکُمْ فى شَى‏ءٍ فَیَشُقَّ عَلیْهِمْ فَاعْمَلُوا مَعَهُمْ فیهِ. قالَ وَ أَنْ کانَ أَبى لَیأْمُرُهُمْ فَیَقُولُ: کَما أَنْتُمْ عَلَیْهِ، فَیَأْتى فَیَنْظُرُ فَاِنْ کانَ ثَقیلاً قالَ بِسْمِ‏اللّه‏ِ ثُمَ عَمِلَ مَعَهُمْ وَاِنْ کانَ خَفیفا تَنَحّى عَنْهُمْ.
چون بردگان خود را به کارى مى‏گمارید که مشکل است، خود نیز با آنها بدان کار مشغول شوید. سپس فرمود: پدرم (امام باقر علیه ‏السلام) به بردگان فرمانى مى‏داد سپس مى‏فرمود: سرجاى خود بایستید، سپس مى‏آمد و در آن کار دقت مى‏کرد. اگر کار مشکلى بود خودش مى‏فرمود: بسم‏اللّه‏ و همراه آنان مشغول کار مى‏شد و اگر کار سبکى بود، از آنان کناره مى‏گرفت (تا خودشان کار را انجام دهند).
بحارالانوار، ج 46، ص 303، روایت 51
امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:
کانَ یَجْمَعُنا فَیَأْمُرُنا بِالذِّکْرِ حَتّى تَطْلُعَ‏الشَّمْسُ وَ یَأْمُرُ بِالْقِراءَةِ مَنْ کانَ یَقْرَأُ مِنّا وَ مَنْ کانَ لا یَقْرَأُ مِنّا أَمَرَهُ بِالذِّکْرِ.
پدرم (امام باقر علیه ‏السلام) ما را گرد مى‏آورد و فرمان مى‏داد تا طلوع آفتاب ذکر خدا بگوییم آنان که از ما توان قرائت قرآن داشتند، فرمان مى‏داد تا قرآن بخوانند و آنان را که توان خواندن قـرآن نداشتند مى‏فرمود تـا ذکر الهى بگویند.
وسائل الشیعة، ج 4، ص 1185، روایت 1
امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:
کانَ أبى اِذا تَصَدَّقَ بِشَى‏ءٍ وَضَعَهُ فى یَدِ السّائِلِ ثُمَّ ارْتَجَعَهُ مِنْهُ فَقَبَّلَهُ وَ شَّمَهُ ثُمَّ رَدَّهُ فى یَدِ السّائِلِ وَ ذلِکَ اِنَّها تَقَعُ فى یَدِاللّه‏ِ قَبْلَ اَنْ تَقَعَ فى یَدِ السّائِلِ.
پدرم چون صدقه‏اى مى‏داد آن را در دست فقیر مى‏گذاشت. سپس آن را باز پس گرفته مى‏بوسید و مى‏بویید و به فقیر بر مى‏گرداند، چرا که صدقه قبل از آن که به دست فقیر برسد در دست خداوند قرار مى‏گیرد. (خداوند آن را مى‏پذیرد).
وسائل الشیعة، ج 6، ص 303، روایت 5
امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:
کانَ أَبى رَضِىَ اللّه‏ُ عَنْهُ یَقُولُ فى دُعائِهِ: رَبِّ أَصْـلِحْ لى نَفْسى فَاِنَّها أَهَمُّ الاَْنْفُسِ اِلَىَّ، رَبِّ أَصْـلِحْ لى ذُرِّیَّتى فَاِنَّهُمْ یَدى وَ عَضُدى، رَبِّ وَ أَصْلِحْ لى أَهْلَ بَیْتى فَاِنَّهُمْ لَحْمى وَدَمى، رَبِّ أَصْـلِحْ لى جَماعَةَ اِخْوَتى وَ اَخَواتى وَمُحِبِّىَّ فَاِنَّ صَلاحَهُمْ صَلاحى.
پدرم که ـ رضوان خدا بر او باد ـ در دعاى خویش مى‏گفت: خدایا نفْسم را اصلاح فرما، زیرا با اهمیت‏ترین کس براى من است. خدایا فرزندانم را اصلاح فرما زیرا آنان دست و بازوى منند. خدایا خانواده‏ام را اصلاح فرما، زیرا آنان گوشت و خونِ منند. خدایا جمع برادران و خواهران و دوستانم را اصلاح فرما، زیرا صلاح ایشان صلاح من است.
قرب الاسناد، ص 8، روایت 26
امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:
اِنَّ أَباجَعْفَرٍ علیه ‏السلام کانَ أَحْسَنَ صَوْتا بِالْقُرْآنِ وَ کانَ اِذا قامَ مِنَ اللَّیْلِ وَ قَرَءَ صَوْتَهُ فَتَمُرُّ بِهِ مارُّ الطَّریقِ مِنَ السَّقّائینَ وَ غَیْرِهِمْ فَیَقُومُونَ فَیَسْتَمِعُونَ اِلى قِرائَتِهِ.
امام باقر علیه ‏السلام زیباترین صدا را در تلاوت قرآن داشت. چون شبانگاه بر مى‏خاست و قرآن مى‏خواند، رهگذران (سقایان و دیگران) مى‏ایستادند و به صداى قرائت قرآن وى گوش مى‏سپردند.
بحارالانوار، ج 85، ص 82، روایت 23
امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:
کانَ أَبى رِضْوانُ اللّه‏ِ عَلَیهِ اِذا قامَ مِنَ اللَّیْلِ اَطالَ الْقیامَ وَ اِذا رَکَعَ أَوْ سَجَدَ أَطالَ حَتّى یُقالَ اَنَّهُ قَدْ نامَ فَما یَفْجَأُنا مِنْهُ اِلاّ وَ هُوَ یَقُولُ: لااِلهَ اِلاّ اللّه‏ُ حَقّا حَقّا ... .
پدرم ـ رضوان خدا نثارش باد ـ چون شبانگاه از خواب بر مى‏خاست، قیامى طولانى و رکوع و سجده‏اى طولانى به جاى مى‏آورد، به حدّى که گفته مى‏شد، خوابش برده است، ناگاه مى‏شنیدیم که مى‏گوید: لا إلهَ إلاَّ اللّه‏ُ حَقّا حَقّا.
بحار الانوار، ج 87، ص 227
امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:
کانَ أَبى اِذا طَلَبَ‏الْحاجَةَ طَلَبَها عِنْدَ زَوالِ‏الشَّمْسِ، فَاِذا أَرادَ ذلِکَ قَدَّمَ شَیْئا فَتَصَدَّقَ بِهِ وَ شَمَّ شَیْئا مِنْ طیبٍ وَراحَ اِلَى‏الْمَسْجِدِ وَدَعا فى حاجَتِهِ بِما شاءَاللّه‏ُ.
چون پدرم مى‏خواست از خداوند چیزى بخواهد، بهنگام ظهر درخواست مى‏کرد و چون اراده مى‏کرد از خداوند چیزى بخواهد قبلاً چیزى صدقه مى‏داد و مقدارى بوى خوش به کار مى‏برد و به مسجد مى‏رفت و براى درخواست خود دعا مى‏نمود به آنچه خدا بخواهد.
وسائل الشیعة، ج 4، ص 1116، روایت 1