امام صادق علیه السلام فرمودند:
کانَ أَبى یَقُولُ فى جَوْفِ اللَّیْلِ فى تَضَرُّعِهِ: اَمَرْتَنى فَلَمْ أَئْتَمِرْ وَ نَهَیْتَنى فَلَمْ أَنْزَجِرْفَها أَنَاذا عَبْدُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ لا أَعْتَذِرُ.
پدرم در نیمه هاى شب به هنگام مناجاتش مى گفت:
[خدایا] فرمانم دادى فرمان نبردم، مرا نهى کردى، دست نکشیدم. پس اینک منم بنده تو در پیشگاهت ایستاده ام و عذرى نمى جویم!
[خدایا] فرمانم دادى فرمان نبردم، مرا نهى کردى، دست نکشیدم. پس اینک منم بنده تو در پیشگاهت ایستاده ام و عذرى نمى جویم!
بحارالانوار، ج 46، ص 290، روایت 14
