توحید - خداشناسی
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَا مِنْ یوْمٍ وَ لَا لَیلَةٍ وَ لَا سَاعَةٍ اِلَّا لِلَّهِ تَعَالَی فِیهِ صَدَقَةٌ یمُنُّ بِهَا عَلَی مَنْ یشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ مَا مَنَّ اللهُ عزَّوجلَّ عَلَی عَبْدٍ بِمِثْلِ اَنْ یلْهِمَهُ ذِکرَهُ.
هیچ شب و روز و ساعتی نیست، مگر آن که در آن خدای متعال را صدقه ای است که با آن بر آن بنده اش که می خواهد، گشاده دستی می کند و هیچ گشاده دستی خدای عزیز و جلیل بر بنده ای، مثل الهامِ یاد خود نیست.
کنز العمّال، ح 21510
امام علی علیه السلام فرمودند:
أوحَی اللَّهُ تَعاَلَی اِلَی دَاوُدَ یَا دَاوُودُ تُرِیدُ وَ اُرِیدُوَلَا یَکُونُ اِلَّا مَا اُرِیدُ فَاِنْ أسْلَمْتَ لِمَا اُرِیدُ أَعطَیْتُکَ مَا تُرِیدُ وَ اِنْ لَمْ تُسْلِمْ لِمَا أُرِیدُ أَتْعَبْتُکَ فِیمَا تُرِیدُ ثُمَّ لَا یَکُونُ اِلَّا مَا اُرِیدُ.
خداوند متعال به داوود علیه السلام وحی فرمود: ای داوود! تو می‌خواهی و من می‌خواهم؛ ولی فقط آن چیزی واقع می‌شود که من می‌خواهم. پس، اگر تسلیم خواست من شوی، خواست تو را هم تامین می‌کنم؛ اما اگر تسلیم خواست من نشوی، تو را در راه خواسته‌ات به رنج و زحمت می‌افکنم و آنگاه همان می‌شود که من می‌خواهم.
بحارالانوار، ج 5، ص 104
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: جبرییل گفت که خداوند متعال می فرماید:
إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالْفَقْرِ وَ لَوْ أَغْنَیْتُهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالْغِنَی وَ لَوْ أَفْقَرْتُهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالسُّقْمِ وَ لَوْ صَحَّحْتُ جِسْمَهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِیَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَنْ لَا یَصْلُحُ إِیمَانُهُ إِلَّا بِالصِّحَّةِ وَ لَوْ أَسْقَمْتُهُ لَأَفْسَدَهُ ذَلِکَ إِنِّی أُدَبِّرُ عِبَادِی بِعِلْمِی بِقُلُوبِهِمْ فَإِنِّی عَلِیمٌ خَبِیرٌ.
در بین بندگان مومنم، کسی هست که به جز فقر و تهیدستی چیزی ایمانش را اصلاح نمی کند که اگر ثروتمندش نمایم، همین ثروت موجب فساد و تباهی ایمانش می‌شود. و در بین بندگان مومنم، کسی هست که جز با ثروت، ایمانش اصلاح نمی‌شود و اگر تهیدستش نمایم، فقر و تهیدستی باعث فساد و تباهی ایمانش می‌گردد. و در میان بندگان مومنم، کسی هست که جز با مریضی، ایمانش اصلاح نمی‌گردد و اگر جسمش را سالم کنم همین سلامتی، ایمانش را از بین می‌برد و در بین بندگان مومنم، کسی هست که جز با سلامتی و صحت، ایمانش اصلاح نمی‌شود که اگر مریضش کنم، همین مریضی، ایمانش را تباه می‌کند. من به واسطه علمی که به درون و قلوب بندگانم دارم [امور] آنها را تدبیر می‌کنم. به درستی که من دانا و آگاهم.
التوحید، شیخ صدوق، ص 400