امامت و ولایت
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
يا سديْرُ إنَّما اُمِرَ النَّاسُ أنْ يَأتُوا هذا الأحْجارَ فَيَطُوفُوا بِها ثُمَّ يأتُوا فَيُعْلَمُونا وِلايَتَهُمْ لَنا ... .
اي سدير! همانا مردم مأموريت يافته اند به ديدار اين بيت سنگي بشتابند و بر گرد آن طواف کنند، سپس به نزد ما بيايند و ولايت خود را نسبت به ما اعلام کنند و اين همان گفتار خداوند است که فرمودند: کسي که توبه کند و به عمل صالح بپردازد را مي بخشم و او هدايت يافته است، سپس حضرت با دست به سينه خود اشاره کرد و فرمودند: به سوي ولايت ما (هدايت يافته است).
بحار الأنوار، ج 47، ص 364
ابوحمزه ثمالي مي گويد: امام سجاد عليه السلام از من پرسيد: برترين مکان کجاست؟ گفتم خدا و رسول او داناترند، امام عليه السلام فرمودند:
يصوم نهاراً و يقوم ليلاً في ذلک المقام ثم لقي الله عزوجل بغير ولايتنا لم ينتفع بذلک شيئاً.
برترين مکان مابين رکن و مقام (ابراهيم عليه السلام ) است و اگر کسي به درازي عمر نوح زندگي کند و تمام روزها را روزه دار و شب ها را در آن مکان، در نماز باشد ولي به غير ولايت ما از دنيا برود، اعمال او هيچ سودي برايش نخواهد داشت.
ثواب الاعمال، ص 45
ابو حمزه ثمالي مي گويد: امام باقر عليه السلام فرمودند:
إنَّما يَعْبُدُ اللهَ مَنْ يَعْرِفُ اللهَ ... قلت جُعِلتُ فِداک فَما مَعْرِفَةُ اللهِ؟ قالَ: تَصْدِيقُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَصْدِيقُ رَسُولِ اللهِ وَ مُوالاة عَلِيٍّ وَ الأيْتِمام بِهِ ... .
کسي مي تواند خدا پرست باشد که خدا را شناخته باشد و کسي که خدا را نشناخت در گمراهي به عبادت پرداخته است، به امام عرضه داشتم که فدايت شوم، شناخت خدا چگونه است؟ امام فرمودند: تصديق خدا و رسول خدا و التزام به ولايت علي و پيروي از او و ساير ائمه هدي و همچنين بيزاري از دشمنان آنان به سوي خداي عز و جل و خدا اين گونه شناخته مي شود.
الکافي، ج 1، ص 180
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إنّما يَعْرِفُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يَعْبُدُهُ مَنْ عَرَفَ إمامَهُ مِنّا أهْلَ الْبَيْتِ وَ مَنْ لا يَعْرِفُ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ (لا) يَعْرِفُ الإمامَ مِنّا أهْلَ الْبَيْتِ فَإنَّما يَعْرِفُ وَ يَعْبُدُ غَيْرَ اللهِ هکذا والله ضلالاً.
البته کسي خدا را شناخت و عبادت کرد که خدا و امام خود را که از ما أهل بيت است شناخته باشد و کسي که امام خود از خاندان ما أهل بيت را نشناخته باشد، کسي غير از خدا را شناخته و عبادت کرده است و قسم به خدا چنين فردي گمراه است.
الکافي، ج 1، ص 181
امام علی علیه السّلام فرمودند:
وَ ما هَلَک مِنَ الاُمَّةِ إلّا النّاصِبِينَ وَ الْکافِرينَ وَ الْجاحِدينَ وَ الْمعانِدينَ قالَ: فَأمّا مَنْ تَمَسَّک بِالتُّوحيدِ وَ الْاِقْرارِ بِمُحَمَّدٍ - صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - وَ الْاِسْلامِ ... .
از ميان مردم مسلمان، کسي به هلاکت نمي رسد مگر اينكه از ناصبيان و کافران و انکار کنندگان و معاندان باشند. و افزود: و امّا کسي که به توحيد، تمسّک جويد و به پيامبر اسلام و حقانيت دين اسلام اعتراف داشته باشد و همچنان در اين عقيده باقي بوده و خارج نگردد و ظالمين به ما اهل بيت را پشتيباني نکند و برابر ما کينه و عداوت نورزد، اگر در تشخيص آن که خليفه رسول الله کيست، در ترديد قرار گيرد و «ولايت ما أهل بيت» را در نيابد و البته با ما اظهار دشمني نداشته باشد، اين انسان مسلمان مستضعف خواهد بود که اميد رحمت و مغفرت براي او هست و او فقط بايد نگران گناهانش باشد.
مستدرک سفينة البحار، ج 6، ص 468
امام علی علیه السّلام فرمودند:
وَ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِلْعِلْمِ أهْلاً وَ فَرَضَ عَلي الْعِبادِ طاعَتَهُمْ بِقَوْلِهِ: «و آتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أبْوابِها» وَ الْبُيُوتُ هِي بُيُوت العلْمِ الَّذي إسْتَوْدَعَتْهُ الأنبِياءُ وَ أبْوابِها أوْصياؤُهُمْ.
خداوند براي «علم» جايگاهي مناسب مقرر داشته است و بر بندگانش اطاعت از آن را واجب گردانده و فرموده: از درب خانه داخل شويد و منظور از بيوت خانه هاي علم است که به انبياء داده شده و أبواب آن اوصياء آن ها هستند.
نور الثقلين، ج 1، ص 177