راسخون - یار همیشه همراه : امامت و ولایت

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَنْ أشْرَكَ مَعَ إمامٍ إمامتُهُ مِنْ عِنْدِ اللّه ِ مَنْ لَيسَتْ إمامَتُهُ مِنَ اللّه ِ كانَ مُشْرِكا باللّه ِ؛
هركس پيشواى غيرالهى را با پيشوايى كه امامتش از جانب خداست شريك گرداند به خدا شرك ورزيده است.
الكافي: 1 / 373 / 6

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَن لَم يَعْرِفْنا ولَم يُنْكِرْنا كانَ ضالّاًحتّى يَرْجِعَ إلَى الهُدَى الّذي افْتَرَضَ اللّه ُ عَلَيْهِ مِنْ طاعَتِنا الواجِبةِ ، فإن يَمُتْ على ضَلالَتِهِ يَفْعَلِ اللّه ُ بهِ ما يَشاءُ؛
اكسى كه ما را نشناسد و منكر ما هم نباشد گمراه است، تا آن كه به سوى هدايتى كه خدا بر او واجب كرده، يعنى لزوم اطاعت از ما، برگردد. و اگر در حال گمراهى اش بميرد، خدا با او هر طور كه خود بخواهد عمل مى كند.
الكافي: 1 / 187 / 11

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
الإمامُ عَلَمٌ بَيْنَ اللّه ِ عزّ وجلّ وبَيْنَ خَلْقِهِ ، فَمَنْ عَرَفَهُ كانَ مُؤمنا ، ومَنْ أنْكَرَهُ كانَ كافرا؛
امام راهنماى ميان خداوند عز و جلو آفريدگان اوست ؛ هر كه او را بشناسد مؤمن است و هر كه منكرش شود كافر.
بحار الأنوار: 23 / 88 / 32

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى: «وَ منْ يُـؤْتَ الحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَيْرًا كَثِيرًا» [البقرة: 269]: طاعةُ اللّه ِ ومعرفةُ الإمامِ؛
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و هر كه را حكمت داده شود به يقين ، خيرى فراوان داده شده است» ـ فرمودند: [يعنى] فرمانبرى از خدا و شناخت امام.
الكافي: 1 / 185 / 11

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في ذِكْرِ حالِ الأئمّهِ وصِفاتِهمِ ـ: جَعَلَهُمُ اللّه ُ حياةً للأنامِ ، ومَصابيحَ للظَّلامِ ، ومَفاتيحَ للكلامِ ، ودَعائمَ للإسلامِ؛
امام صادق عليه السلام ـ در بيان حال ائمّه و ويژگيهاى آنان ـ فرمودند: خداوند آنان را [مايه ]حيات مردمان و چراغهايى در تاريكى و كليدهاى سخن و ستونهاى اسلام قرار داد.
الكافي: 1 / 204 / 2

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
إنّي قَد تَرَكْتُ فِيكُمُ الثّقلَيْنِ ، ما إنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهما لَن تَضِلّوا بَعْدي، وأحَدُهُما أكْبَرُ مِنَ الآخَرِ: كِتابُ اللّه ِ حَبْلٌ مَمْدودٌ مِنَ السَّماءِ إلَى الأرضِ، وعِتْرَتي أهلُ بَيْتي ، ألَا وإنَّهُما لَن يَفْتَرِقا حتّى يَرِدا علَيَّ الحَوضَ؛
من در ميان شما دو شى ءگرانبها گذاشته ام كه تا وقتى به آنها چنگ آويزيد هرگز پس از من گمراه نمى شويد و يكى از آن دو بزرگتر از ديگرى است: كتاب خدا كه ريسمانى است از آسمان به زمين كشيده و عترت و خاندان من. بدانيد كه اين دو هرگز از هم جدا نمى شوند تا كنار حوض [كوثر] نزد من آيند.
بحار الأنوار: 23 / 106 / 7

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
إنّما مَثَلُ أهلِ بيتي فِيكُمْ كَمَثَلِ سَفينةِ نُوحٍ ؛ مَنْ رَكِبَها نَجا، ومَنْ تَخَلَّفَ عَنها غَرِقَ؛
همانا مَثَل خاندان من در ميان شما به كشتى نوح مى ماند كه هر كه بر آن سوار شد نجات يافت و هر كه از آن بازماند غرق شد.
بحار الأنوار: 23 / 105 / 3

امام باقر عليه السلام ـ در توضيح نشانه امام ـ فرمودند:
طَهارَةُ الوِلادَةِ وحُسْنُ المَنْشأ، ولا يَلْهو ولا يَلْعبُ؛
حلال زادگى، پرورش نيكو، و نپرداختن به لهو و لعب.
الكافي: 1 / 285 / 4

امام باقر علیه السلام درباره آیه «وَیَوْمَ القِیامَةِ تَرَى الّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللّه ِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ؛ در روز قیامت آنهایى را که به خدا دروغ بسته اند سیه روى مى بینى»[الزمر:60]، فرمودند:
مَنْ قالَ: إنّی إمامٌ ، ولیسَ بإمامٍ ؛
کسى است که بگوید: من امام هستم، در حالى که امام نیست.
الکافی: 1 / 372 / 1

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إذا اجْتمَعَ للإمامِ عِدَّةُ أهلِ بَدْرٍ «ثَلاثُمائةٍ وثَلاثَةَ عَشَرَ» وَجَبَ عَلَيْهِ القِيامُ والتَّغْيِيرُ ؛
اگر براى يارى امام به شمار اهل بدر، سيصد و سيزده تن، گردآيند ، بر او واجب است كه قيام كند و اوضاع را تغيير دهد.
بحار الأنوار: 100 / 49 / 18

امام حسین علیه السلام در نامه شان به کوفیان نوشتند:
فَلَعَمْری، ما الإمامُ إلّا الحاکمُ بالکِتابِ، القائمُ بالقِسْطِ، الدّائنُ بِدِینِ الحَقِّ ، الحابِسُ نَفْسَهُ على ذاتِ اللّه؛
به جان خودم سوگند، امام و پیشوا کسى نیست مگر آن که بر اساس کتاب خدا حکومت کند، عدل و داد را بر پا دارد، پایبند دین حق باشد و خود را وقف در راه خدا کند.
الإرشاد: 2 / 39

هنگامى که ازامام حسین علیه السلام درباره شناخت خدا سؤال شد، حضرت فرمودند:
مَعرفةُ أهلِ کُلِّ زمانٍ إمامَهُمُ الّذی یَجِبُ عَلَیهِمْ طاعَتُهُ؛
[یعنى] شناخت مردم هر زمان نسبت به امامى که اطاعتش بر آنان واجب است.
بحار الأنوار: 23 / 83 / 22

امام رضا علیه السلام در بیان ویژگى امام فرمودند:
مُضْطَلِعٌ بالإمامةِ ، عالِمٌ بالسِّیاسَةِ؛
در امامت ، توانمند و از سیاست ، آگاه است.
الکافی: 1 / 202 / 1

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
مَن ماتَ وَهُوَ لا يَعرفُ إمامَهُ ماتَ مِيتةً جاهليّةً؛
هر كه بميرد و امام خود را نشناخته باشد به مرگ جاهلى مرده است.
بحار الأنوار: 23/76/1

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
لا يَزالُ أمرُ النّاسِ ماضيا ما وَلِيَهُم اثنا عَشرَ رجُلاً ... كلّهُم مِن قريشٍ؛
كار مردم پيوسته بگذرد تا آن كه دوازده مرد بر آنها فرمان برانند ... اين دوازده نفر همگى از قريش هستند.
صحيح مسلم: 3 / 1452 / 6

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
إنّ أئمّتَكُمْ وَفْدُكُمْ إلَى اللّه ِ، فانْظُروا مَنْ تُوفِدونَ في دِينِكُمْ وصَلاتِكُمْ ؛
همانا امامان شما نمايندگان شما نزد خدايند؛ پس، بنگريد كه در دين و نماز خود چه كسانى را نماينده مى كنيد.
بحار الأنوار: 23/30/46

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
إنّ عِدّةَ الخُلَفاءِ بَعدي عِدَّةُ نُقَباءِ موسى؛
شمار جانشينان من به تعداد نُقباى موسى است.
كنز العمّال: 14971

امام على علیه السّلام فرمودند:
أمّا الاسْتِبدادُ علَينا بهذا المَقامِ ـ ونحنُ الأعْلَونَ نَسَبا والأشَدُّونَ برسولِ اللّه صلى الله عليه و آله نَوْطا ـ فإنّها كانتْ أثَرةً ، شَحَّتْ علَيها نفوسُ قومٍ وسَخَتْ عنها نفوسُ آخَرِينَ ، والحَكَمُ اللّه؛
علت آن كه در زمينه خلافت با ما خودكامانه و انحصارطلبانه رفتار كردند ـ با آن كه نسب ما برتر و پيوند خويشى ما با پيامبر صلى الله عليه و آله استوارتر است ـ اين بود كه خلافت ، مرغوب و جذاب بود . گروهى آزمندانه به آن چسبيدند و گروهى ديگر (اهل بيت) سخاوتمندانه از آن چشم پوشيدند. و داور [ميان ما و ايشان] خداست.
نهج البلاغه، الخطبه 162

امام على علیه السّلام فرمودند:
إنّما الأئمّةُ قُوّامُ اللّه ِ على خَلْقِهِ ،وعُرَفاؤهُ على عِبادِهِ ، ولا يَدْخُلُ الجنّةَ إلّامَنْ عَرَفَهُمْ وعَرَفُوهُ ، ولا يَدْخُلُ النّارَ إلّا مَنْ أنْكَرَهُمْ وأنْكَروهُ؛
همانا امامان از جانب خدا تدبير كننده كار مردمانند وكارگزاران او بر بندگانش. به بهشت در نمى آيد مگر كسى كه آنان را بشناسد و آنها نيز او را، و به دوزخ وارد نمى شود مگر كسى كه ايشان را انكار كند وايشان نيز او را نشناسند و نپذيرند.
نهج البلاغه، الخطبه 152

امام على علیه السّلام فرمودند:
نَحْنُ شَجَرَةُ النُّبُوّةِ، ومَحَطُّ الرِّسالةِ، ومُخْتَلَفُ المَلائكةِ ، ومَعادِنُ العِلْمِ ، ويَنابيعُ الحُكْمِ؛
ماييم درخت نبوّت و جايگاه فرود آمدن رسالت و جاى آمد و شد فرشتگان و كانونهاى دانش و چشمه هاى حكمت.
نهج البلاغه، الخطبه 109

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث