امامت و ولایت
انس بن مالك مى گويد: روزى خدمت پيامبراکرم صلى الله عليه و آله نشسته بودم كه حضرت علی عليه السلام وارد شدند، پيامبراکرم صلى الله عليه و آله به ايشان فرمودند: جلو بيا، بعد ایشان را در آغوش گرفتند و ميان دو چشم شان را بوسيدند و فرمودند:

اى على! خداوند ولايت تو را بر آسمانها عرضه كرد، آسمان هفتم براى پذيرش ولايت تو سبقت گرفت، پس خداوند آن را به عرش زينت بخشيد، سپس آسمان چهارم پيشى گرفت، و خداوند آن را با «بيت المعمور» زينت بخشيد، بعد آسمان دنيا سبقت گرفت، خداوند آن را به ستارگان آذين كرد، سپس ولايت تو را به زمينها عرضه كرد، پس مكه براى پذيرش آن پيشى گرفت و خداوند آن را با كعبه زينت بخشيد، بعد مدينه سبقت گرفت، خداوند آن را بواسطه من زينت بخشيد، بعد از آن كوفه پيشى گرفت و خدا آن را به واسطه تو زينت داد بعد قم براى پذيرش ولايت تو پيش قدم شد و خداوند آن را به واسطه عرب (اشعريها) زينت بخشيد و دربى از دربهاى بهشت را بسوى آن باز كرد.
بحارالانوار، ج 60 ، ص 212
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
اَبَوا هذِهِ الْأُمَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلِىٌّ يُقيمانِ اَوَدَهُمْ وَيُنْقِذانِهِمْ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ اِنْ اَطاعُوهُما وَيُبيحانِهِمُ النَّعيمَ الدّائِم اِنْ وافَقُوهُما؛
پدران اين امّت حضرت محمد (صلى الله عليه و آله) ـ پيامبر خدا ـ و حضرت على (عليه السلام) ـ ولى خدا ـ است. اگر از آن دو اطاعت كنند، كژى هاى آنان را اصلاح مى كنند و از عذاب دردناكشان نجات مى بخشند و همراهى با آن دو نعمت جاودان ـ بهشت ـ را ارزانيشان مى دارد.
[تفسير منسوب به امام حسن عسكرى عليه السلام 330.]
جابر بن عبداللّه‏ مى‏ گوید: در دست حضرت فاطمه علیهاالسلام لوحى دیدم، پرسیدم: اى دختر رسول خدا پدر و مادرم فداى تو باد این چه لوحى است؟ حضرت فرمودند:
هذَا اللَّوْحُ اَهْداهُ ‏اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ اِلى رَسُولِهِ صلى ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله فیهِ اسْمُ اَبى وَفیهِ ‏اسْمُ بَعْلى وَ اسْمُ ابْنَىَّ وَاَسْماءُ الْأَوْصِیاءِ مِنْ وُلْدى؛
این لوح را که در آن نام پدر و شوهرم و دو پسرم و نام هاى فرزندان معصومم نوشته شده است خداى عزوجل به پیامبرش هدیه نمود و پیامبر نیز براى خوشحالى من آن را به من داد.
[اکمال الدین ج 1، ص309.]
یکى از دعاهاى حضرت فاطمه علیها السلام این بود:
اَلّلهُمَّ اِلَیْکَ نَشْکُو فَقْدَ نَبِیِّکَ وَرَسُولِکَ وَصَفِیِّکَ وَارْتِدادَ اُمَّتِهِ وَمَنْعِهِمْ اِیّانا حَقَّنَا الذَّى جَعَلْتَهُ لَنا فى کِتابِکَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِیِّکَ بِلِسانِهِ؛
بارالها! ـ درد جانکاه ـ از دست دادن پیامبر و فرستاده برگزیده‌ات را به تو باز مى‌گوییم و نیز عقب‌گرد امّتش و جلوگیرى آنان از دسترسى ما به حقى را که تو در کتاب و برزبان پیامبرت تعیین کرده‌اى به تو شکایت مى‌کنیم.
[صحیفة الزهرا:174 ]
حضرت فاطمه علیها السّلام در بخشى از سخنانشان با زنان مدینه در مورد امام علی علیه السلام فرمودند:
... وَتَاللّه ِ لَوْمالُوا عَنِ الْمَحَجَّةِ اللاّئحَةِ وَزالُوا عَنْ قَبُولِ الْحُجَّةِ الْواضِحَةِ لَرَدَّهُمْ اِلَیْها وَحَمَلَهُمْ عَلَیها وَلَسْارَبِهِمْ سَیْرا سُجُحا لایَکْلِمُ خِشاشُهُ وَلایَکِلُّ سائِرُهُ وَلایَمُلُّ راکِبُهُ وَلَأَوْرَدَهُمْ مَنْهَلاً نَمیرا صافِیا رَوِیّا... ؛ صافِیا رَوِیّا...؛
به خدا سوگند اگر از راه روشن منحرف مى شدند و از پذیرش دلیل واضح مى لغزیدند، آنان را به راه مستقمیم برگردانده و بر التزام به آن وامى داشت و با نرمى و ملایمت راهشان مى برد، به گونه اى که خشونت و ناهموارى راه آنان را آزار نمى داد و رهروان را خسته نمى ساخت و سواران را ملول نمى کرد. و آنان را به آبشخورى پر برکت و زلال و گوارا رهنمون مى شد.
[ الاحتجاج ، ج 2: 148.]
حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) در بخشى از خطبه خود مى فرمایند:

... و شما بر لبه پرتگاهى از آتش قرار داشتید جرعه آبى براى تشنگان و شکار بى رنجى براى آزمندان بودید، آنگاه خداى بزرگ به وسیله حضرت محمد (صلى الله علیه و آله) و پس از چه فراز و نشیب ها ـ و گرفتار شدن به دست مردان حیوان صفت و گرگان آدمخوار عرب و گردنکشان اهل کتاب ـ نجاتتان بخشید. هرگاه که آتش جنگى بر مى افروختند خدا خاموش مى کرد و اگر شاخ شیطانى سرک مى کشید و یا مرزى از سوى مشرکان گشوده مى شد پیامبر، برادرش ـ حضرت على (علیه السلام) ـ را در کام آن مى افکند و او نیز تا هنگامى که یال و بال آنان با کف پاى خود پایمال نمى کرد و آتش آنان را با شمشیر خاموش نمى ساخت بر نمى گشت.
[الاحتجاج، ج 1: 135.]
روزى ام سلمه براى عیادت حضرت فاطمه علیها السلام آمد و پرسید:
کَیفَ أَصبَحتِ عَن لَیلَتَکِ یا بِنتَ رَسُولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله؟ قالَتْ: اَصْبَحْتُ بَیْنَ کَمَدٍ وَکَرْبٍ، فُقِدَ النَّبِىُّ وَظُلِمَ الْوَصِىُّ، هُتِکَ وَاللّه ِ حِجابُهُ... ؛
اى دختر پیامبر شب را چگونه به صبح آوردید؟ (شب و روزت چگونه مى گذرد؟) حضرت فاطمه علیها السلام فرمودند: به صبح آوردم در حالى که تاریکى غم و انده مرا فراگرفته است، پیامبر از دست رفت و وصى او مظلوم واقع شد، حَریم و حرمت پیامبر شکسته شد.
[مناقب آل ابى طالب، ج 2: 205.]
امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
اِتَّقُوا اللهُ وَ سَلِّمُوا لَنا، وَ رُدُّوا الاْمْرَ إلَیْنا، فَعَلَیْنا الاْصْدارُ کَما کانَ مِنَّا الاْیراُ، وَ لا تَحاوَلُوا کَشْفَ ما غُطِّیَ عَنْکُمْ؛
از خدا بترسید و تسلیم ما باشید، و امور خود را به ما واگذار کنید، چون وظیفه ما است که شما را بى نیاز و سیراب نمائیم همان طورى که ورود شما بر چشمه معرفت به وسیله ما مى باشد؛ و سعى نمائید به دنبال کشف آنچه از شما پنهان شده است، نباشید.
بحارالأنوار، ج 53، ص 191.
امام على علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اللّه َ يُحِبُّ الْمَرءَ الْمُسْلِمَ الَّذى يُحِبُّ لأَخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ وَ يَكْرَهُ لَهُ ما يَكْرَهُ لِنَفْسِهِ وَ يُناصِحُهُ الولايةَ وَ يَعرِفُ فَضلى و يَطَأُ عَقِبى وَ يَنظُرُ عاقِبَتَى؛
خداوند دوست دارد مسلمانى را كه آنچه براى خود مى خواهد، براى برادر دينى اش نيز مى خواهد و آنچه براى خود نمى پسندد، براى برادر دينى اش نيز نمى پسندد و او را به ولايت ما سفارش مى كند و فضيلت مرا مى شناسد و پا جاى پاى من مى گذارد و در سرانجام كار من مى انديشد.
محاسن، ج 1، ص 72.