راسخون - یار همیشه همراه : معاد

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اَلجَنَّةُ بَناؤُها لَبِنَةٌ مِن فِضَّةٍ وَلَبِنَةٌ مِن ذَهَبٍ وَمِلاطُهَا المِسكُ الأَذفَرُ وَحَصباؤُهَا اللُّؤلُؤُ وَالياقوتُ وَتُربَتُهَا الزَّعفرانُ... ؛
ساختمان بهشت خشتى از نقره و خشتى از طلاست، گِل آن مُشك بسيار خوشبو و سنگريزه آن لؤلؤ و ياقوت و خاك آن زغفران است... .
نهج الفصاحه، ح 1327

امام حسین علیه السّلام فرمودند:
ما أَهوَنَ المَوتَ عَلى سَبيلِ نَيلِ العِزِّ وَإِحياءِ الحَقِّ لَيسَ المَوتُ فى سَبيلِ العِزِّ إِلاّحَياةً خالِدَةً وَلَيسَتِ الحَياةُ مَعَ الذُّلِّ إِلاَّ المَوتَ الَّذى لاحَياةَ مَعَهُ؛
چه آسان است مرگى كه در راه رسيدن به عزّت و احياى حق باشد، مرگ عزتمندانه جز زندگى جاويد و زندگى ذليلانه جز مرگ هميشگى نيست.
احقاق الحق، ج11، ص601

امام علی علیه السّلام فرمودند:
مَنْ عَطَفَ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ اَدَّباهُ وَ اَبلَياهُ وَ اِلَى الْمَنايا اَدْنَياهُ ؛
شب و روز بر هر كس بگذرد، او را ادب مى كند، فرسوده اش مى نمايد و به مرگ نزديكش مى سازد.
غرر الحكم، ح 9226

امام علی علیه السّلام فرمودند:
اَلمَنِيَّةُ وَلاَ الدَّنِيَّةُ وَالتَّقَلُّلُ وَلاَ التَّوَسُّلُ؛
مرگ آرى امّا پستى و خوارى هرگز، به اندك ساختن آرى امّا دست سوى اين و آن دراز كردن هرگز.
نهج البلاغه، حكمت 396

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنها فِى الدُّنيا وَ ثلاثٌ فِى الآخِرَةِ، فَاَمّا الَّتى فِى الدُّنيا فَيَذهَبُ بِالبَهاءِ وَ يُعَجِّلُ الفَناءَ وَ يَقطَعُ الرِّزقَ وَ اَمّا الَّتى فِى الآخِرَةِ فَسوءُ الحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الخُلودُ فِى النّارِ ؛
زِنا، شش پيامد دارد: سه در دنيا و سه در آخرت. سه پيامد دنيايى اش اين است كه: آبرو را مى بَرد، مرگ را شتاب مى بخشد و روزى را مى بُرد و سه پيامد آخرتى اش: سختى حسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است.
خصال، ص 321، ح 3

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
صِلَةُ الرحامِ تُزَ كّى العمالَ وَتُنمى الموالَ وَ تَدفَعُ البَلوى وَتُيَسِّرَ الحِسابَ وَتُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، اعمال را پاكيزه، اموال را بسيار، بلا را برطرف و حساب (قيامت) را آسان مى كند و مرگ را به تأخير مى اندازد.
كافى، ج 2، ص 157، ح 33

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
يَعيشُ النّاسُ بِاِحْسانِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَعيشونَ بِاَعْمارِهِمْ وَ يَموتون بِذُنوبِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَموتونَ بِآجالِهِمْ؛
مردم، بيشتر از آن كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى كنند و بيشتر از آن كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند.
دعوات الراوندى، ص 291، ح 33

امام على علیه السّلام فرمودند:
لا تَـكُن مِمَّن يَرجُو الآخِرَةَ بِغَيرِ العَمَلِ... يَنهى وَ لا يَنتَهى وَ يَمُرُ بِما لا يَتى... ؛
از كسانى مباش كه بى عمل، به آخرت اميد دارند... از گناه باز مى دارند، اما خود باز نمى ايستند، به كارهايى فرمان مى دهند كه خود انجام نمى دهند.
نهج البلاغه، حكمت 150

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
لِيَتَزَوَّدِ العَبدُ مِن دُنياهُ لآِخِرَتِهِ ، وَ مِن حَياتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ ، فَاِنَّ الدُّنيا خُلِقَت لَكُم وَ اَ نتُم خُلِقتُم لِلخِرَةِ ؛
انسان بايد براى آخرتش از دنيا، براى مرگش از زندگى و براى پيرى اش از جوانى، توشه برگيرد، چرا كه دنيا براى شما آفريده شده و شما براى آخرت آفريده شده ايد .
تنبيه الخواطر، ج 1، ص 131

امام علی علیه السّلام فرمودند:
عَلَيكَ بِالآخِرَةِ تَأتِكَ الدُّنيا صاغِرَةً ؛
در كار آخرت باش تا دنيا ذليلانه به تو رو آورد .
غرر الحكم و درر الكلم، حديث6080

امام علی علیه السّلام فرمودند:
اَلدُّنيا أمَدٌ، الآخِرَةُ أبَدٌ ؛
دنيا تمام شدنى و آخرت، هميشگى است .
غرر الحكم و درر الكلم، حديث 4

امام حسين علیه السّلام فرمودند:

مبادا کاري کني که عذر بخواهی، به راستي که مؤمن باید بدي نکند و پوزش نخواهد و منافق پيوسته بدي کند و عذر بخواهد.
تحف‌العقول

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
من لم یأت قبرالحسین علیه السّلام و هو یزعم انه لنا شیعة حتى یموت فلیس هو لنا شیعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضیفان اهل الجنة؛
کسى که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد او شیعه ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.
کامل الزیارات، ص ۱۹۳/ بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۴

امام صادق علیه السلام فرمودند:
من لم یأت قبرالحسین علیه السّلام حتى یموت کان منتقص الایمان منتقص الدین، ان ادخل الجنة کان دون المؤمنین فیها؛
هر کس به زیارت قبر امام حسین علیه السلام نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود به بهشت هم که برود پایین تر از مومنان در آنجا خواهد بود.
وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۳۵

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
من سره ان یکون على موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوارالحسین بن على علیهماالسلام؛
هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین علیه السّلام باشد.
وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۳۰/ بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۷۲

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
من احب أن یکون مسکنه و مأواه الجنة، فلا یدع زیارة المظلوم؛
هر کس که مى خواهد مسکن و مأوایش بهشت باشد، زیارت مظلوم – امام حسین علیه السّلام - را ترک نکند.
مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۲۵۳٫

امام علی علیه السّلام فرمودند:
إنَّ أعْظَمَ الحَسَراتِ يَومَ القِيامَةِ ، حَسْرَةُ رجُلٍ كَسَبَ مالاً في غَيرِ طاعَةِ اللّه ، فوَرِثَةُ رجُلٌ فأنْفَقَهُ في طاعةِ اللّه سُبحانَهُ ، فدَخَلَ بهِ الجَنّةَ ، ودَخَلَ الأوَّلُ بهِ النّارَ؛
بزرگترين افسوس در روز قيامت ، افسوس مردى است كه مالى را به ناروا گرد آورده و آن را براى كسى بر جاى گذاشته و او آن را در راه طاعت خداى سبحان خرج كرده باشد و بدان سبب به بهشت رود و او به دوزخ .
نهج البلاغه: حكمت429

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَن أكَلَ مِن كَدِّ يَدِهِ ، مَرَّ على الصِّراطِ كالبَرقِ الخاطِفِ ؛
هر كه از دسـتـرنج خود بخورد ، مانند برقِ جهنده ، از صراط بگذرد .
جامع الأخبار : 390 / 1085

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
و اما يوم القيامة يجمع الله فيه الاولين و الاخرين للحساب فما من مومن مشى الى الجماعة الا خلف الله - عز و جل - عليه اهوال يوم القيامة ثم يامر به الى الجنة ؛
خداوند در روز قيامت همه انسانها را براى حساب جمع مى كند، و هيچ مومنى كه در نماز جماعت شركت نموده نمى ماند، مگر آن كه خداوند روز قيامت سختيها و دشواريها را برايش آسان مى كند، و سپس دستور ميدهد كه او را وارد بهشت كنند.
بحارالانوار، ج 88، ص 6

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اذا كان يوم القيامة و جمع الله - عز و جل - الناس فى صعيد واحد بعث الله عز و جل الى المؤ ذنين بملائكة من نور معهم الوية و اعلام من نور يقودون جنائب ارمتها زبرجد اخضر حقائبها المسك الاذفر، يركبها المؤ ذنون فيقومون عليها قياما تقودهم الملائكة ينادون باعلى صوتهم بالاذان ؛
هنگامى كه روز قيامت شود و خداوند همه انسانها را در يك زمين محشور كند، خداوند فرشتگان نور را با پرچمها و علمهايى از نور به سوى اذان گوها بفرستد و آن فرشتگان شترها (يا اسبها) بهشتى را همراه خود به سوى اذان گوها روانه سازند كه مهار آن ها از... و تركه آنها از مشك بسيار نفيس ‍ مى باشد. اذان گوها بر آن مركبها سوار مى شوند و بر پشت آنها مى ايستند، فرشتگان (از روى تجليل و احترام ) مهار آن مركبها را مى كشند و اذان گوها با صداى بلند اذان مى گويند.
وسائل الشيعه ، ج 4، ص 615

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث