عضویت العربیة English
يکشنبه، 2 دی 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
معاد
امام رضا علیه السلام فرمودند:
إذا کانَ یَومُ القِیامَةِ زُفَّتِ الشُّهورُ إلَى الحَشرِ یَقدُمُها شَهرُ رَمَضانَ عَلَیهِ مِن کُلِّ زینَةٍ حَسَنَةٍ، فَهُوَ بَینَ الشُّهورِ یَومَئِذٍ کَالقَمَرِ بَینَ الکَواکِبِ، فَیَقولُ أهلُ الجَمعِ بَعضُهُم لِبَعضٍ: وَدِدنا لَو عَرَفنا هذِهِ الصُّوَرَ! فَیُنادی مُنادٍ مِن عِندِ اللّهِ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ: «یا مَعشَرَ الخَلائِقِ، هذِهِ صُوَرُ الشُّهورِ الَّتی عِدَّتُها عِندَ اللّهِ اثنا عَشَرَ شَهرا فی کِتابِ اللّهِ یَومَ خَلَقَ السَّماواتِ وَالأَرضَ، سَیِّدُها و أفضَلُها شَهرُ رَمَضانَ، أبرَزتُها لِتَعرِفوا فَضلَ شَهری عَلى سائِرِ الشُّهورِ، و لِیَشفَعَ لِلصّائِمینَ مِن عِبادی وإمائی واُشَفِّعَهُ فیهِم»
چون روز قیامت شود، ماه ها را به رستاخیز مى آورند، در حالى که ماه رمضان که با هر زیور نیکویى آراسته است، پیشاپیش آنهاست. آن روز، ماه رمضان در میان ماه ها، همچون ماه در میان ستاره هاست. مردمى که آن جا گرد آمده اند، به یکدیگر مى‌گویند: دوست داشتیم که این چهره ها را مى شناختیم! منادى، از سوى خداى متعال ندا سر مى دهد که: «اى همه آفریدگان! اینها، سیماى ماه هایى است که نزد خداوند، از روزى که آسمان ها و زمین را آفرید، شمارشان در کتاب خدا دوازده تاست. سَرور و برترِ آنها، ماه رمضان است. آن را آشکار ساختم تا برترى ماه مرا بر ماه هاى دیگر بشناسید و تا براى مردان و زنانى که بنده من اند، شفاعت کند و من هم شفاعتش را درباره آنان بپذیرم»
فضائل الاشهر الثلاثة: ص ۱۱۰ ح ۱۰۲
امام کاظم علیه السلام فرمودند:
طُوبى لِشیعَتِنَا الْمُتَمَسِّکینَ بِحُبِّنا فى غَیْبَةِ قائِمنا اَلثّابِتینَ عَلى مُوالاتِنا وَالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِنا اُولئِکَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ وَ قَدْ رَضُوا بِنا اَئِمَّةً وَ رَضینا بِهِمْ شیعَةً وَ طُوبى لَهُمْ، هُمْ وَاللّهِ مَعَنا فى دَرَجَتِنا یَوْمَ الْقِیامِةِ.
خوش به حال شیعیان ما که در زمان غیبت قائم ما به دوستى ما چنگ مى زنند و در دوستى ما و برائت از دشمنان ما استوارند آنها از ما و ما از آنها هستیم، آنها به پیشوایى ما راضى شدند و ما هم به شیعه بودن آنها راضى و خشنودیم و خوشا به حال آنها، به خدا قسم آنها در روز قیامت با ما و مرتبه ما هستند.
بحار الانوار، ج 51، ص 151
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
ما مِن مَیّتٍ یُوضَعُ على سَریرِهِ فَیُخطا بهِ ثلاثَ خُطاً إلاّ نادى بصَوتٍ یَسمَعُهُ مَن یَشاءُ اللّهُ: یا إخوَتاهُ! و یا حَمَلةَ نَعشاهُ ! لا تَغُرَّنَّکُمُ الدُّنیا کما غَرَّتنی! و لا یَلعَبَنَّ بکُمُ الزَّمانُ کما لَعِبَ بِی! أترُکُ ما تَرَکتُ لذُرِّیَّتی و لا یَحمِلونَ عنّی خَطیئتی، و أنتُم تُشَیِّعونی ثُمّ تَترُکونی و الجَبّارُ یُخاصِمُنی.
هیچ مرده‌اى نیست که در تابوتش نهاده و سه گام برده شود، مگر اینکه با صدایى، که هر کس که خدا بخواهد آن را مى‌‎شنود، صدا مى‌زند: اى برادران! اى تابوت‌کشان! زنهار که دنیا شما را چون من نفریبد! و روزگار شما را نیز چون من بازى ندهد! براى بازماندگانم مال و منال بر جاى گذاشتم، در حالى که آنان بار گناهى از مرا به دوش خود نمى‌کشند و شما نیز مرا تشییع مى‌کنید و سپس تنهایم مى‌گذارید و خداوند جبّار از من حساب مى‌کشد.
کنز العمّال: ح ۴۲۳۵۷
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِنّ اَهلَ جَهنَّمَ اذا دَخلوها هَوَوا فیها مسیرهَ سبعینَ عاماً (فَتَضْرِبُهُم زَفیرُها) فَاِذا بلغوا اعلاها قُمِعوا بِمقامِعَ مِن الحَدیدِ وَ أُعیدوا فی دَرَکها!
اهل جهنم وقتی در آن سرنگون می‌شوند هفتاد سال با شتاب طول می‌کشد تا به قعر آن برسند. دو مرتبه زفیر جهنم آن‌ها را به بالا پرتاب می‌کند در آنجا هم گرزهای آهنین بر آن‌ها می‌کوبند و دیگر بار به همان ترتیب به قعر درک جهنم شتاب می‌کنند (و همین‌طور برای همیشه گونه‌های عذاب‌ها را خواهند چشید. خداوند ما و تمام شیعیان را از جهنم و عذاب غضبش ایمن و مصون بدارد).
لئالی ‌الاخبار، ج ٥، ص ١٥٢
امام باقر علیه السلام فرمودند:
اِنّ اَهلَ الجَنَّةِ یَحیَونَ فلایَموتونَ اَبداً... وَیَفرَحُونَ فَلایَحزَنُونَ اَبَداً... وَ یُکرَمُونَ فَلایُهانُون اَبَداً... یأَتیهُم التَّحیَّةُ وَ السَّلامْ مِنَ اللهِ اَبَداً.
بهشتیان همیشه زنده‌اند و هرگز نمی‌میرند... همیشه شادان و هرگز محزون نمی‌شوند... آن‌ها برای همیشه عزیز و گرامی داشته می‌شوند و هرگز تحقیر و خوار نمی‌گردند و سلام و تحیّت خداوند برای همیشه نثارشان باد.
بحار الانوار، ج ٨، ص ٢٢٠
امام رضا علیه السلام فرمودند:
إنّ أوحَشَ ما یکونُ هذا الخَلقُ فی ثلاثةِ مَواطِنَ: یومَ یولَدُ و یخرُجُ مِن بَطنِ اُمّهِ فیرَى الدُّنیا، و یومَ یموتُ فیعاینُ الآخِرَةَ و أهلَها، و یومَ یبعَثُ فیرى أحکاما لَم یرَها فی دارِ الدُّنیا.
وحشتناک ترین زمان براى این موجود (انسان) سه جاست: روزى که زاده مى شود و از شکم مادرش بیرون مى آید و دنیا را مى بیند، و روزى که مى میرد و آخرت و اهل آن را مشاهده مى کند، و روزى که برانگیخته مى شود و احکامى را مى بیند که در سراى دنیا ندیده است.
عیون اخبار الرّضا علیه السلام: ج 1، ص 257
امام کاظم علیه السلام فرمودند:
لا تَزُولُ قَدَما عَبْدٍ یَوْمَ القِیامَةِ حَتّی یُسْأَلَ عَن اَرَبع: عَنْ عُمِرَهِ فیما أَفْناهُ وَ شَبابِهِ فیما أَبْلاهُ وَ عَنْ مالِهِ مِنْ أَیْنَ کسَبَهُ وَ فیما أَنفَقَهُ؟ وَ عَنْ حُبِّنا اَهلَ البَیْتِ.
بنده در روز قیامت قدمی از قدم برنمی‌دارد تا از چهار چیز از او بازخواست شود: عمر خود را در چه راهی به پایان رسانده، جوانیش را در کجا سپری نموده، مالش را از چه راهی به دست آورده و در کجا به مصرف رسانده؟ و دیگر از ولایت و محبت ما اهل بیت است.
بحار الانوار، ج ٧، ص ٢٨٩
امام سجاد علیه السلام فرمودند:
أشَدُّ ساعاتِ ابنِ آدمَ ثلاثُ ساعاتٍ: السّاعَةُ التی یعاینُ فیها ملَک المَوتِ، و السّاعَةُ الّتی یقومُ فیها مِن قَبرِهِ، و السّاعَةُ التی یقِفُ فیها بینَ یدَی اللّهِ تبارک و تعالى، فإمّا إلَى الجَنّةِ، و إمّا إلَى النّارِ.
سخت‌ترین ساعات بنی‌آدم در سه جا است:‌ ساعتی که مَلَک‌الموت (حضرت عزرائیل علیه السلام) را می‌بیند و هنگامی که از قبر بیرون می‌آید و زمانی در برابر خدای تبارک و تعالی (جهت محاکمه و دادرسی) قرار می‌گیرد.
الخصال: ص ۱۱۹