عضویت العربیة English
يکشنبه، 2 دی 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
معاد
امام علی علیه السلام فرمودند:
إنّ أعظَمَ الحَسَراتِ یَومَ القِیامَةِ حَسرَةُ رجُلٍ کسَبَ مالاً فی غیرِ طاعَةِ اللّهِ، فوَرِثَهُ رجُلٌ فأنفَقَهُ فی طاعَةِ اللّهِ سبحانَهُ، فدَخَلَ بهِ الجَنّةَ و دَخَلَ الأوّلُ بهِ النّارَ.
بزرگترین حسرت ها در روز قیامت، حسرت مردى است که مالى را از راه ناروا به دست آورَد و آن را براى مردى به ارث گذارَد و او آن را در راه طاعت خداى سبحان خرج کند و به سبب آن به بهشت رود و آن اوّلى به واسطه آن به دوزخ رود.
نهج البلاغه: الحکمه ۴۲۹
امام صادق علیه السلام فرمودند:
فِی قَوْلِهِ تَعَالَی: (رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً)(بقره، 201) قَالَ: رِضْوَانُ اللهِ وَ الْجَنَّةُ فِی الْآخرَةِ وَ السَّعَةُ فِی الرِّزْقِ وَ الْمَعَایشِ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ فِی الدُّنْیا.
درباره سخن خداوند «پروردگارا! حسنه‌ای در دنیا و حسنه‌ای در آخرت به ما عنایت فرما» فرمودند: آن رضایت خداوند و بهشت در آخرت و گشایش در روزی و زندگی و نیز اخلاق نیکو در دنیاست.
من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 156
روزی مستمندی،‌ درخواست کمک می‌کرد، امام حسین علیه السلام فرمودند:
اَتَدْرُونَ مَا یقُولُ؟ قَالُوا: لَا، یابْنَ رَسُولِ اللهِ! قَالَ (ع): یقُولُ: اَنَا رَسُولُکم، اِنْ اَعْطَیتُمُونِی شَیئاً اَخَذْتُهُ وَ حَمَلْتُهُ اِلَی هُنَاک وَ اِلَّا اَرِدُ اِلَیهِ وَ کفّی صِفرٌ.
«آیا می‌دانید که او چه می‌گوید؟» گفتند: نه ای فرزند پیغمبر خدا! حضرت فرمودند: «می‌گوید: من فرستاده شما هستم اگر چیزی به من بدهید، آن را می‌گیرم و [برایتان] به آنجا (قیامت) می‌برم؛ وگرنه با دستانی تهی بر آن در می‌آیم.»
مستدرک الوسائل، ج 7، ص 203
امام مهدی علیه السلام در پاسخ سؤال از زاد و ولد در بهشت فرمودند:
إنَّ الجَنَّةَ لا حَملَ فیها لِلنِّساءِ وَلا وِلادَةَ، ولا طَمثَ وَلا نِفاسَ، وَلا شَقاءَ بِالطُّفُولِیةِ، وفیها ما تَشتَهِی الأَنفُسُ وَتَلَذُّ الأَعینُ، کما قالَ سُبحانَهُ. فَإِذَا اشتَهَی المُؤمِنُ وَلَدا خَلَقَهُ اللّهُ بِغَیرِ حَملٍ وَلا وِلادَةٍ عَلَی الصّورَةِ الَّتی یرِیدُ، کما خَلَقَ آدَمَ عِبرَةً.
در بهشت، زنان، نه باردار می شوند، نه می زایند، نه حیض می بینند، نه نِفاس می شوند و نه زحمت بچّه داری را تحمّل می کنند؛ بلکه در آن جا ـ همان گونه که خداوند سبحان فرموده ـ، آنچه دل ها هوس می کنند و چشم ها [از دیدنش] لذّت می برند، هست. پس هر گاه مؤمن، هوس فرزندی کند، خداوند، آن را، بدون آن که بارداری یا زایمانی در کار باشد، به همان شکلی که می خواهد، می آفریند، چنان که آدم را، نمونه آفرید.
الاحتجاج: ج ۲ ص ۵۸۰ ح ۳۵۷